Comfortably numb

Ήταν τα γενέθλια μου τη Δευτέρα. Έκλεισα τα 28. Έχω πέντε άσπρες τρίσιες πασ'τα μαλλιά μου, τουλάχιστον που τζείνες που θωρώ. Οι τρεις είναι νεοαποκτηθείσες - κληρονομιά του προηγούμενου εξαμήνου. Ένα τραγούδι εστριφογύριζε μεσ'το νου μου τούντες μέρες ή ίσως τζιαι την ίδια την μέρα των γενθλίων μου, εν θυμούμαι. Το τραγούδι εν το Comfortably Numb των Pink Floyd. Λαλεί προς το τέλος: When I was a child, I caught a fleeting glimpse, out of the corner of my eye. I turned to look but it was gone. I cannot put my finger on it now. The child is grown - The dream is gone . I... Have become comfortably numb. 

Comfortably numb. Στριφογυρίζει πολλά μεσ΄το νου μου τούτη η φράση. 

Η συγκάτοικος μου έδωσε μου ένα δώρο πολλά απρόσμενο στα γενέθλια μου. Το δώρο ήταν έναν mp3 player. Το προηγούμενο mp3 player ήταν πάλε δώρο που τον φίλο μου τον Θέμη. Ήταν το παλιό του τζιαι έδωκεν μου το. Έκαμα τόση χαρά..! Ένα τέλειο μαυροπράσινο mp3 player που μου το φόρτωσε τζιαι με μουσική τζιαι άκουα πολλά συχνά. Άρεσκε μου πολλά. Έδωκε μου το τζιαι άνοιξη εγύριζε καλοτζιαίρι, τζιαι όπως επήα σπίτι που τον περίπατο μας έπεσα πασ'το κρεβάτι με το παράθυρο μισάνοιχτο έτσι που έρκετουν η δροσιούα της νύχτας που έπεφτε συνοδευόμενη που τες μυρωθκιές του καλοτζιαιρκού που μπαίνει τζιαι επάτησα το κουμπί να ανοίξει. Έτυχε το τραγούδι να ήταν το What a wonderful world που τον Armstrong. Ένιωθα πάρα πολλά ευτυχισμένη πρέπει να πω.

Κάτι έκαμα. εν το εφόρτισα για τζιαιρό τζιαι έμεινε σέκκος το μαυροπράσινο mp3 player.. Έκαμα πολύ τζιαιρό να το αντικαταστήσω. Τζιαι τωρά έχω ένα νέο mp3 player. Xρησιμοποιώ το full. Αρέσκει μου πολλά. Επρόσεξα όμως ότι η φράση comfortably numb στριφογυρίζει ακόμα μεσ'το νου μου. Τζιαι νομίζω εν κάτι, κάτι που κάμνω τζείνη την στιγμή που ακούω mp3 player που με κάμνει με να σκέφτουμαι ότι είμαι στ' αλήθκεια τζείνη την ώρα comfortably numb.  

Εν παράξενη η μουσική τζιαι η επίδραση που 'σει πάνω στον κόσμο. Εσκέφτουμουν πόσο μπορεί να διαφέρει η ακρόαση του ιδίου πράματος αναλόγως με το έννα μπου θέλει κάποιος την ώρα που ακούει μουσική. Όπως για παράδειγμα η heavy metal που μπορεί να θεωρείται full ψαγμένη, τζιαι να σου έσιει κάτι στοίχους που να σε παίρνουν τζιαι να σε φέρνουν ώσπου να τους καταλάβεις (αν τους καταλάβεις) αλλά που σε άλλες φάσεις μπορεί να γίνει μέσο παραλληρήματος, συλλογικού (βλ. hard rock φέστιβαλς) ή ατομικού. 

Σε μια διάλεξη που επαρακολουθούσα με θέμα τον 'εαυτό' τα hard rock festivals εδοθήκαν σαν παράδειγμα του απόλυτου losing (one's) self τζιαι που έσιει γενικά αρνητική χρειά σαν κατάσταση. Που την άλλη έχουμε καταστάσεις τόσο κοντινές σε τούτο το χάσιμο του εαυτού που τες λαλούμεν τωρά (χάρη στον Csikszentmihalyi ) flow. Πρόκειται βασικά για καταστάσεις παραγωγικής νιρβάνας κατά τες οποίες είναι κάποιος τόσο συνεπαρμένος με τζείνο που κάμνει που απλά αφήνεται. Τούτες έχουν θετική χρειά. 

Σε τούτες τες θκυο τες καταστάσεις εν που με κατεύθυνε η φράση comfortably numb. Που την μιαν έβαλε με σε βαθκιά σκέψη, σε μια φάση flow τζιαι που την άλλη απλά εμούθκιαζε με....Εν παράξενο να'χω τζιαι πάλε μουσική μεσ'τα αυτιά μου. Επεθύμησα την νομίζω..