Saturday 26 December 2009

Χριστούγεννα παππού...

Έβλεπα το μήνυμα της βασίλισσας (της Αγγλίας) για τα Χριστούγεννα 2009. Θέματα τρία: 1) η οικονομική κρίση και οι υποφέροντες από αυτή, 2) τα στρατεύματα της Βρεττανίας στο Αφγανιστάν: τιμή σε όσους πέθαναν και η σκέψη της σε όσους βρίσκονται εκεί, και 3) τα 60χρονα της Κοινοπολιτείας. Η Κοινοπολιτεία εμεγάλωνε μαζί με την βασίλισσα. Θα την νιώθει παιδί της... Πριν λίγο καιρό έπρεπε να γράψω μια επιστολή που να εξάρει την Κοινοπολιτεία. Δεν έβρισκα τίποτε να γράψω. Μετά το Χριστουγεννιάτικο μήνυμα της βασίλισσας, έχω κάποιες ιδέες.


Ό,τι κι αν ήταν το μήνυμα της βασίλισσας σίγουρα εφακκούσε το Χριστουγεννιάτικο μήνυμα του Αρχιεπισκόπου μας χαμέ. Ό,τι κι αν ήταν το μήνυμα της βασίλισσας σίγουρα δεν έβγαζε εκείνη όλη την φοβία και την ανασφάλεια που έβγαζε το μήνυμα του αρχιεπισκόπου. Όσο πολιτικό κι αν έγινε το μήνυμα της βασίλισσας σίγουρα δεν έφτανε το δίκο του δικού μας. Άκουσα και τις δηλώσεις του σήμερα. Δράμα. Θα εκτουρκιστούμε παιθκιά: οι έποικοι γεννοβολούν. Καθόλου ρατσιστής ο αρχιεπίσκοπος μας. Μόλις σήμερα εξίσωσε την μέση τουρκάλα έποικο με κουνέλλα. Ένας είναι ο εχθρός: των εποίκων ο πολλαπλασιασμός. Νομίζω να γράψουμε και του Αρχιεπισκόπου έναν ύμνο όμοιο μ'αυτό της βασίλισσας (O Lord, Our God, arise, scatter her-his- enemies, and make them fall. Confound their politics, frustrate their knavish tricks, on thee our hopes we fix: God save the Queen). Μούρλια στίχος. 


Βλέποντας τη βασίλισσα θυμήθηκα τους δύο μου παππούδες, στους οποίους όταν επιστρέφω από την Αγγλία πάντοτε μεταφέρω τους χαιρετισμούς της Βασίλισσας ή μάλλον ανταποδίδω τους χαιρετισμούς που μου έδωσαν να πάρω. Ο ένας παππούς, ο οποίος ξέρει και τραγουδά το God Save the Queen, στέλνει χαιρετισμούς γιατί η βασίλισσα είναι συνότζιαιρη του λαλεί. Το έλεγξα, είναι σχεδόν συνότζιαιρη. Ο άλλος στέλνει χαιρετισμούς γιατί στέλλει ο πρώτος αλλά και γιατί η Βασίλισσα του δίνει 100 λίρες το χρόνο (μπορεί και πιο λίγα- μπορεί και πιο πολλά) γιατί πολέμισε στον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο. Όταν ο παππούς μου εφόρτωνε τους γαϊδαρους στα ιταλικά χωριά, η βασίλισσα ήταν στην εφηβεία της... Πάντως εκείνες οι 100 λίρες είναι κάπως παράξενο ποσό για να δείξουν την ευγνωμοσύνη τους οι Βρεττανοί. Δεν έχω άποψη για την πράξη. Όμως αποφάσισα πως κάθε φορά που πωλούνται οι κόκκινες παπαρουνούες που κοσμούν τα πέττα των Εγγλέζων θα αγοράζω κι εγώ. Νομίζω είναι τα έσοδα από τις παπαρούνες που διαμοιράζονται στους βετεράνους του Β' Παγ. Πολέμου. Ανακύκλωση δηλαδή.



Η Βασίλισσα, ο Αρχιεπίσκοπος και οι παππούδες μου (πως τα' μπλεξα έτσι), μια γενιά που σβήνει. Την βασίλισσα θα την διαδεχτεί νέος βασιλιάς. Θ' αλλάξει τ΄όνομα, θ'αλλάξει το φύλο (προφανώς), αλλά το στέμμα θα'ναι το στέμμα με όσο κύρος έχει, με όση δύναμη του απέμεινε. Ο αρχιεπίσκοπος μας όταν φύγει θα' ρθουν άλλοι, αν δεν γίνουμε όλοι Τούρκοι μέχρι τότε. Η γενιά των παππούδων μας σαν φύγει, ποιοι θα τους διαδεχθούν; Προφανώς η επόμενη γενιά παππούδων. Μόνο που η γενιά που θα φύγει, στην καρδιά την δική μου τουλάχιστον είναι μια σπάνια γενιά. Μια γενιά βασανισμένη, μια γενιά που έζησε πολλά, που έχασε πολλά, που δούλεψε πολύ, που πείνασε πολύ, που είδε πράγματα ν' αλλάζουν πολύ γρήγορα, που γέρασε και ακόμα νεπαμό δεν έχει. Μεσ΄τα δύσκολα ανδρώθηκαν όμως. Θυμούμαι την γιαγιά μου που μου έλεγε πως δεν ήξερε πως η ζωή θα ήταν τόσο δύσκολη. Η ίδια είναι που μου εξηγούσε πόσο σημαντικό είναι να στέκεσαι ακέραιος και να αντιμετωπίζεις κάθε εμπόδιο. 


Χριστούγεννα 2009 και βλέπω τους μεγάλους μας να μασουλούν το κρέας τους, να προσπαθούν να καταλάβουν τι εν τζίνο το ντρέσσινγκ μέσα στην σαλάτα (έβαλα τζιαι μέλι μέσα γιαγιά!), να ζητούν λίο κρίσμα κέι να σηκώνουν το ποτήρι τους και να λένε εϊβα πρώτη. Έτσι ήσυχοι, σχεδόν συνειδητά αμέτοχοι, σχεδόν συνειδητά απομακρυνόμενοι. Η γενιά που φεύγει...

Χρόνους πολλούς Βασίλισσα, Αρχιεπίσκοπε, Παππούδες, Γιαγιάδες, γενιά που φεύγεις, γενιά που έρχεσαι... Χριστούγεννα: η μέρα της σούβλας και η μέρα της γέννησης του Χριστού (είπε ένας κύριος στην κάμερα ενός καναλιού). Χριστούγεννα, η μέρα που τουλάχιστον στην οικογένεια μου φέρνει όλες τις ηλικιακές ομάδες μαζί. Η κάθεμια με τις έγνοιες της, η κάθεμια με τις χαρές της, η κάθεμια με τα πρέπει και τα μη της. Αυτά τα Χριστούγεννα, ήταν τα Χριστούγεννα του παππού. Όχι μόνο για μένα, νομίζω για τους πιο πολλούς από εμάς στην οικογένεια. Εϊβα πρώτη κι ας είναι το δέκατο ποτήρι. Εϊβα για τις πίκρες, για τις χαρές, για τις κατακτήσεις, για τις απογοητεύσεις, ε τζιαι που να μείνουν γέρημα εϊβα τζιαι για μια Κύπρο καλλύτερη.

Monday 21 December 2009

Ομοσπονδία- μίλα σιγά μην μας ακούσουν

Δύο πράματα είναι που διάβασα και είδα κατ' επανάληψη να παίζουν πουλώντας στην Κύπρο τον τελευταίο καιρό. Ο ένας είναι ο Τάσσος και η κλοπή του ότι υπήρχε μέσα στον φέρετρο. Η ιστορία αυτή περιγράφεται με μια πλειάδα επιθέτων (από ανατριχιαστική, μέχρι γελοία, από ανησυχητική μέχρι...γελοία..). Όταν το έμαθα λυπήθηκα. Είμαι ειλικρινής- δεν λυπήθηκα τον Τάσσο, ούτε την οικογένεια του και ας μπορώ να καταλάβω γιατί χρήζουν συμπάθειας. Λυπήθηκα γιατί η Κύπρος ήχησε και πάλι στ' αυτιά μου ως μια χώρα που δεν κατάφερε να βγει ακόμα από το σύνδρομο των ηρώων.


Τι ήταν τούτε οι δηλώσεις που ακούστηκαν έκτοτε; Τι δηλώσεις ήταν τούτες-επαναλαμβάνω....; Όταν για παράδειγμα διάβασα τις δηλώσεις Λιλλήκα άρχισα να πιστεύω ότι οι Τασσικοί τόσο πολύ απελπίστηκαν με τα τελευταία πολιτικά γεγονότα που σκηνοθέτησαν την εξαφάνιση των λειψάνων για να την εκμεταλλευτούν πολιτικά. Για να ξεσηκώσουν τις μάζες του ΌΧΙ, για να τις προετοιμάσουν για ένα νέο ηχηρό και κατηγορηματικό (και ότι άλλα επίθετα) παρίνει, ΌΧΙ. Όταν η επανάσταση δεν δούλεψε, ο Λιλλήκας εξανακρύφτην. Αλλά μετά σκέφτομαι ότι μπορεί και να έχω άδικο. Μπορεί να μην αξίζει τόσης σημασίας και ανάλυσης η δήλωση του Λιλλήκα. Το ίδιο ισχύσει και για τις δηλώσεις του αρχιεπισκόπου και για όποιες δηλώσεις δεν έδειξαν τον παραμικρό σεβασμό στον ίδιο τον μακαρίτη σε τελική ανάλυση. Το θέμα του εξαφανισθέντα Τάσσου, είναι πλέον θέμα της αστυνομίας και των όσων υπηρεσιών τους βοηθούν. Μιλούμε, οι INTERPOL και σία (CIA) πρέπει να τρίβουν τα μάτια με αυτό το κρούσμα νεκρανάστασης. Δεν συνέβησαν πολλές φορές τέτοια. 


Το δεύτερο θέμα αφορά τον Τουμάζο Τσιελεπή που κάποτε είχε μούσι και τωρά εξιούρισεν το. Που κάποτε (2004) τον εκάτσαν τιμωρία σε μια γωνιά να δακκάσει τη γλώσσα του και που σήμερα (τέλη του 2009) εκατάπιε γλιστιρίδα και δεν διά παμό. Μιλά. Όταν ενός ανθρώπου το στόμα τελλαρίσκεται (επικαλύπτεται με τέλλα) μια φορά και το ίδιο επιχειρείται για δεύτερη, και ειδικά όταν αυτή η δεύτερη φορά έρχεται πακέτο και με μια γενική υποτίμηση, απ' αυτόν τον άνθρωπο δεν θα περίμενα να συγκρατείται με τον τρόπο που συγκρατείται.


Και εξηγώ: Πήγα στην ενημερωτική εκδήλωση που διοργάνωσε η ΕΔΟΝ το Σάββατο που μας πέρασε. Είχα ακούσει ότι το ΑΚΕΛ πήρε σβάρνα πόλεις και χωριά και διοργάνωσε ημερίδες ενημέρωσης για την ομοσπονδία. Την βρήκα εξαιρετική πρωτοβουλία και ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω γιατί αυτή η εκστρατεία ενημέρωσης δεν πρέπει να γίνει και σε επίπεδο κυβέρνησης; Σε αντίθεση με το ΑΚΕΛ έβρισκα την ΕΔΟΝ εξαιρετικά ανενεργή. Έκρινα ότι αναλώνονταν υπερβολικά στο να συλλέξουν ψήφους για κάθε επόμενες εκλογές. Έκρινα ότι πάντα κρύβονταν πίσω από πολύ εύηχα συνθήματα των οποίων η επίδραση σε ουσιαστικό επίπεδο διαρκούσε όσο η ηχώ τους. Έκρινα πως όπως και η ΝΕΔΗΣΥ, κινούνταν στα ιδεολογικά άκρα τού κόμματος στο οποίο ανήκαν. Χωρίς να το περηφανεύομαι ιδιαίτερα στις παρατηρήσεις μου για τους ΕΔΟΝΙΤΕΣ έμεινα να καταγράφω ότι ενώ ξεκινούν δογματικοί κομμουνιστές με μαρκύ μαλλί και τα όσα εμφανισιακά χαρακτηριστικά συνεπάγει το δογματικός κομμουνιστής καταλήγουν κοντομάλλικα ελαχίστως δογματικά πιονάκια με την ανέλιξη τους στην ιεραρχία. Όπως είπα, δεν περηφανεύομαι για τους παραπάνω μηδενισμούς μου. Υπήρχε όμως κάτι που ανέμενα από την ΕΔΟΝ (εκτός από το φεστιβάλ της) και δεν το έβλεπα να έρχεται. Ανέμενα από την από καιρό στρατευμένη υπερ της επαναπροσέγγισης ΕΔΟΝ να προχωρήσει με πιο αποφασιστικά βήματα από την θεωρητική επαναπροσέγγιση στην πρακτική της λύσης. Χάρηκα πολύ όταν πήρα την πρόσκληση για την συγκεκριμένη ενημερωτική ημερίδα.


Πήγα κι εγώ το Σάββατο να ακούσω για την Ομοσπονδία, θέλοντας να ακούσω τι σημαίνουν στο πλαίσιο της λύσης οι όροι διζωνική, δικοινοτική, ιθαγένεια, προσωπικότητα, τι προνοούν οι προτάσεις της ε/κ πλευράς για την εκτελεστική εξουσία το περιουσιακό και το θέμα των εποίκων και τι σχολιασμού τυγχάνουν από την τουρκοκυπριακή πλευρά. Κύριος ομιλητής ήταν ο πρών μουσάτος, ο οποίος παρεμπιπτόντως είναι και μέλος της διαπραγματευτικής ομάδας.(Είναι απίστευτο το πόσο διαφέρει η περιγραφή και επεξήγηση των γεγονότων όταν γίνεται από διεθνολόγο -η οποιοδήποτε σχετικό ειδήμονα και όχι από πολιτικό). Ο Τουμάζος Τσελεπής σπατάλησε όλη του την ώρα (20-30 λεπτά) και άλλη τόση ξεκινώντας από τα βασικά (που λανθασμένα θεωρούνται αυτονόητα) και μπαίνοντας σε λεπτομέρειες που το κοινό ίσως να μην μπορούσε να επεξεργαστεί. Είναι απίστευτο πως η ομιλία του κ. Τσελεπή μεταφέρθηκε στις ειδήσεις ενός καναλιού ως "μάθημα Τσελεπή". Είναι απίστευτο ότι από αυτα τα 45 λεπτά κράτησαν τον χαρακτηρισμό "τούτος" για τον Λυσσαρίδη. Είναι απίστευτο ότι τα υπόλοιπα λεπτά απλά διαγράφηκαν.


Και φυσικά συμφωνώ με την άποψη ότι το "τούτος" δεν έπρεπε να ειπωθεί, αλλά ήμουν εκεί, άκουσα την ομιλία και είναι αδικία όλη η υπόλοιπη προσπάθεια που κατέβαλε εκείνη την μέρα ο πρώην μουσάτος για να μιλήσει σε επίπεδο που να καταλαβαίνουν οι 17χρονοι αλλά και 30χρονοι της αίθουσας να περιγράφεται σαν μάθημα Τσελεπή και να συμπτύσσεται σε μια φράση. Είναι απίστευτο το ότι αυτοί που βγήκαν και σχολίασαν το τούτος  μίλησαν για ιστορικές ανακρίβειες και αλλοίωση την πραγματικότητας (βλ. την κοπελιά των οικολόγων). Το τούτος είναι όλη η αλλοίωση της πραγματικότητας; Το ότι έκανε αναφορά σε δηλώσεις του Τάσσου (οι οποίες είναι καταγεγραμμένες στα πρακτικά) είναι ασέβεια προς τον μακαρίτη που δεν μπορεί να υποστηρίξει τον ευατό του (το ίδιο και για τον Νίκο Κουτσού); Καλά μα σοβαρομιλούν;


Ρε παιθκιά...Αφού όλοι μα όλοι το ξέρουμε πως υπάρχουν ανθρώποι που δεν την συμπαθούν τούτη την Ομοσπονδία. Υπάρχουν πολλοί πάρα πολλοί ανθρώποι που δεν την συμπαθούν γιατί δεν ξέρουν καν τι είναι. Υπάρχουν οι νέοι που δεν την συμπαθούν γιατί συμπαθούν το στάτους κβο και την ησυχία τους περισσότερο. Υπάρχουν και οι άνθρωποι που δεν το λένε -γιατί είναι και πολύ αμαρτωλό- που προτιμούν λύση δύο κρατών. Ε αφού υπάρχουν τούτες όλες οι κατηγορίες ανθρώπων απλά απορώ πόσο κακό θα κάμει η ενημέρωση για την ομοσπονδία όπως την διαπραγματεύται η κυπριακή κυβέρνηση. Απορώ που είναι το κακό και πρέπει να παρουσιάζεται σαν πλύση εγκεφάλου το να ενημερώνεις τον κόσμο για το τι θα κληθεί να απορρίψει ή να καταψηφίσει σε ένα δημοψήφισμα. Απορώ που είναι το κακό στο να αρχίσει ένας διάλογος εντός της κοινωνίας για την μορφή λύσης.


Γιατί η λύση πρέπει να είναι και να μένει θέμα ταμπού; Γιατί δεν αφήνουν τον Τσελεπή ή τον κάθε Τσελεπή να ολοκληρώσει την σκέψη του χωρίς να χαστουκίζουν κάθε λέξη που βγαίνει από το στόμα του; Αφού στο τέλος της ημέρας ο κόσμος που ενημερώνεται κρίνει ελεύθερα. Έτσι όπως ενημερώθηκα εγώ από τον κ. Τσελεπή δεν βγήκα έξω από την αίθουσα θέλοντας να βροντοφωνάξω Κύπρος-Ενωμένη-Ομοσπονδιακή. Όχι, βγήκα από την αίθουσα και σκεφτόμουνα πόσο λεπτό είναι το θέμα των εποίκων, όπως και τα άλλα θέματα που μένουν. Σκέφτηκα πως ολόκληρη η τουρκοκυπριακή επιχειρηματολογία μονίμως θάβεται κάτω από την φράση αδιάλλαχτη θέση. Πρσπαθούσα να καταλάβω τα μαθηματικά της σταθμισμένης ψήφου. Αυτές όλες τις σκέψεις κάποιοι τις ονομάζουν προβληματισμό, ο οποίος απέχει και μάλιστα πολύ από την πλύση εγκεφάλου έξυπνοι μου...

Tuesday 1 December 2009

Στο χορό των values του p

Γίνεται θλιβερό όταν το μόνο πράγμα που απασχολεί την σκέψη σου είναι ένα p-value. Μα να δοκιμάζω (να τρέχω όπως λέμε με όρους ανάλυσης δεδομένων) όποια ανάλυση στέκει θεωρητικά και να μην μου κάνει την χάρη να πέσει κάτω από 0,051 να τελειώνουμε!? Και μετά πάμε ένα βήμα παρακάτω, βάζουμε νερό στο κρασί μας ή στο θεωρητικό μας υπόβαθρο εξετάζοντας αιρετικές σχέσεις. Ανήκουστα πράγματα, αλλά γίνονται πίσω από κάθε κλειστή πόρτα. Ούτε οι αιρέσεις δεν μας θέλουν όμως. Και μετά περνούμε στα όρια της παράνοιας. Έτσι που νυχτώνει και νωρίς τωρά, έρχεται και η απελπισία νωρίς. Σήμερα αποφάσισα ότι από τη στιγμή που δύει ο ήλιος σταματούν οι αναλύσεις για να μην αρχίσει η παράνοια.


Δεν μπορώ όμως να σταματήσω να απορώ γιατί ένα p-value να με πελεκά. Γιατί τρέχω μια ανάλυση κι αντί να προσπαθήσω να καταλάβω τι μου λέει, να τρέχω κάνοντας ανυπόμονο scroll down να δω τον μόνο δείκτη που καταλάβω (τον p-value); Κάτι δεν πάει καλά. Εξού και η διαδικασία καταλήγει να είναι ελαχίστως μαθησιακή και οδηγά πρωτίστως σε αβοηθησία (μαθησιακή).


Μετά σκέφτουμαι όλους αυτούς τους τρόπους με τους οποίους πρέπει να προσεγγίζουμε τα δεδομένα. Να τα τζιέψουμε να μας μιλήσουν, να τα ξεζουμίσουμε να μιλήσουν, να τα ξεσπλαχνίσουμε να μιλήσουν... Όσοι δεν αντέχουν, τα μαγειρεύουν και δεν τ' αφήνουν να μιλήσουν καν. Όλα κι όλα αλλά την μαγειρική θα την κρατήσω μόνο για τις φακιές και τον τραχανά. Αυτές οι βιολογικές μου ανάγκες υπερισχύουν ευτυχώς όλων των υπολοίπων.


Νομίζω ότι χρειάζεται έτσι μια βίδα το να έχει κανείς την απόλυτη και αμετάκλητη πεποίθηση ότι ένα σετ από δεδομένα ΕΧΕΙ κάτι να πει, ότι κρύβει μια συνέπεια, που μπορεί να την περιγράψει ένα μοντέλο, ένα κάποιο μοντέλο. Η δική μου πεποίηθηση για την συνέπεια που κρύβουν τα δεδομένα δεν είναι τόσο αμετάκλητη. Όταν περνούν 40 μέρες και το μοντέλο ακόμα αναζητείται, αρχίζω να ψάχνω να βρω το λάθος στην μέτρηση που οδήγησε στην προφανή έλλειψη συνέπειας των δεδομένων. Λάθος στην μέτρηση όμως σημαίνει στην πιο ανώδυνη των περιπτώσεων ένα μεγάαααλο κεφάλαιο της συζήτησης ενός άρθρου στο οποίο να απολογείσαι που δεν σκέφτηκες το ένα και το άλλο και στην επώδυνη επιλογή του να ξανατρέεεεεεεεεεεεεξεις τα δεδομένα. Και είναι επώδυνη επιλογή!


Το ποστ αυτό το προόριζα για να ψέξω το δείγμα μου για να είμαι ειλικρινής. Γιατί έχω αυτή την...ισχυρή και αμετάκλητη πεποίθηση (!) ότι τα εργαλεία μέτρησης μου ήταν σωστά, αλλά το δείγμα μου σχιζοφρενικό. Μετά εθυμήθηκα ότι αν θέλω πραγματικά πραγματικά πραγματικά να κάνω έρευνα για τις προκαταλήψεις και τα στερεότυπα θα πρέπει πρώτα να αφανίσω τις δικές/ δικά μου. Έτσι την γλίτωσε το δείγμα μου και θα την φάει ούλλη το computer μου όταν αύριο ξαναμπεί στον χορό των values του p.