Tuesday 16 December 2014

Rebooting

Οι αρχές του Δεκέμβρη ήβραν΄με ξανά στο εγγλέζικο χωρκούι μου να πηγαινοέρκουμαι με το ποδηλατί επανεξερευνώντας την εγγλεζικη εξοχή πριν γύρει η μέρα τζιαι σκοτεινιάσει. Η νύχτα μας βρίσκει να καθούμαστε να αράζουμε στες παλιές τζιαι σκονισμένες πολυθρόνες του χαμηλοτάβανου καθιστικού του φιλόξενου κότεϊτζ, με τον Σαμ το κουνέλλι να χοροπηδά γυρώ που το σαλόνι, την συγκάτοικο να θκιεβάζει βιβλίο τζιαι μένα να θκιεβάζω επίσης ή απλά να σταματώ τζιαι να μεν κάμνω τίποτε. Αρέσκει μου άμαν έρτει τζείνη η ώρα που μπορώ τζιαι θέλω να μεν κάμνω τίποτε..

Σε μια φάση που δεν έκαμνα τίποτε λοιπόν, έμεινα τζιαι έχασκα τον τίτλο του βιβλίου δώρου απο τη συγκάτοικο. Small acts of RESISTANCE. How Courage, Tenacity, and Ingenuity can Change the World το οποιο βιβλίο εκείτετο δίπλα από ένα ντι βι ντι που έφερε τον τίτλο 'How to start a revolution', το οποίο μου χάρισε ο συνάδερφος της συγκατοίκου (κι αυτός βιβλιοπώλης) με τον οποίο τα βρίσκουμε γιατί αυτός στην προηγούμενη του ζωή ήταν μεταλλωρύχος που μούτζωνε την Θάτσερ (πριν πάει στην Πάξο να ανοίξει παμπ και μετά την κλείσει για να ρτει στην Αγγλία να παντρευτεί για τρίτη φορά και να γίνει βιβλιοπώλης). 

Όπως και να΄χει, δεν ξέρω αν εξαναδήλωσα σε τούτο το μπλογκ πόσο αλλεργική είμαι στην ιδέα του Change the World γιατί την βρίσκω να εμπερικλείει πολλή ματαιοδοξία μέσα... Έτσι όπως χρησιμοποιείται στον σημερινό πολύ νεο-λίμπεραλ κόσμο, η φράση τούτη είναι στο νου μου συνδυασμένη με τον δυτικό εγωκεντρισμό, τζιαι μια κατάσταση στην οποία εγώ θεωρώ ότι ξέρω ή έχω κάτι περισσότερο από άλλους και θέλω να βοηθήσω αυτούς να αλλάξουν. Αν είμαι μια φορά αλλεργική στο ΄να αλλάξ(ω) τον κόσμο΄ είμαι διπλά αλλεργική σε όλα τα 'how to' γιατί μου θυμίζουν σελφ χελπ μπουκς τα οποία είναι το χειρότερο μου είδος (τζιαι είμαι τζιαι ψυχολόγος ή μήπως είναι επειδή ακριβώς είμαι ψυχολόγος;)

Παρόλαυτα μες την σκέψη και την περισυλλογή που εγέννησε η παντελής απραξία εσκέφτουμουν πως πιο 'μέσα' δεν θα μπορούσε να΄ναι τούτα τα θκυο τα δώρα. Λέω μέσα εννοώντας ότι ήρταν την κατάλληλη ώρα στο κατάλληλο άτομο. Γιατί το...άτομο, εγώ δηλαδή, που σνόμπαρε τα σελφ χελπ μπουκς και τες δυτικο-κίνητες και δυτικο-χρηματοδοτούμενες καμπάνιες για ένα καλύτερο και...δικαιότερο κόσμο, βρέθηκα να δουλεύω για του δυτικούς. Οχι για έναν,όχι για δυο αλλά πολλούς δυτικούς. Η έρευνα μου γίνεται με τα λεφτά τους, ο μισθός μου πληρώνεται με τα λεφτά τους, η γραμμή που ακολουθώ είναι η γραμμή τους, η τεχνογνωσία μου γίνεται τεχνογνωσία τους κοκ. Τώρα κάθομαι και στο τραπέζι μαζί τους, έχω σχέσεις μαζί τους, ακόμα και στην αμερικανικη πρεσβεία τους πήγα για να τα πούμε. Κι όσο γίνονταν όλα αυτά, όσο εγώ γινόμουν ένα με την βιομηχανία 'αλλάζω τον κόσμο', εγώ πνιγόμουν στην δουλειά και δεν είχα χρόνο να μην κάνω τίποτα για να μπορέσω να  να μπω στην μετα-σκέψη, να σκεφτώ δηλαδή τες σκέψεις μου. Για να είμαι ειλικρινής, δεν νομίζω να βρήκα τον χρόνο καν να...σκεφτώ. Έτσι τώρα που έχω πιο πολύ χρόνο μπορώ να αφήσω το βιβλίο να γίνει το ερέθισμα μου ή και ο καταλύτης μου.

Το μόνο πράμα το οποίο έτυχε να σκεφτώ ενόσο η δουλειά με τους δυτικούς λάμβανε χώρα ήταν το agency. Το agency το οποίο θα μετάφραζα ελεύθερα ως την ικανότητα του να γινει κάποιος η αιτία της πράξης, δηλαδή την δυνατότητα του να είμαστε ενεργητικοί δράστες, την ικανότητα να υποκινούμε οι ίδιοι τη συμπεριφορά μας, την ικανότητα του να 'κάμνουμε', να δημιουργούμε, να παίρνουμε πρωτοβουλίες κοκ. Λοιπόν τούτο το agency ένιωθα ότι μου έλειπε. Όχι μόνο εμένα αλλά όλων εμάς που προσπαθούμε δειλά δειλά να κάμουμε τα πρώτα μας βήματα. Ότι έλειπε απ' όλους εμάς που λαχταρούμε να δημιουργήσουμε και το μόνο που παίρνουμε είναι 6μηνα κόντρακτς, που αδημονούμε να δώσουμε τη γνώση μας και μας ζητείται να κάνουμε πίνακες στην εξ-ελ, που ήρταμε κύπρο με ένα ππι-χειτζ-ντι τζιαι εισπράττουμε το 'νταξει, ετελειώσαμε τες σπουδές μας...?', εμας που μας τρέχει ο χρόνος και εμείς τρέχουμε μαζί του γιατί όλα σήμερα γίνονται πολύ μα πολύ γρήγορα.. Όπως και να'χει το  agency εμπεριέχει τζιαι πολύ 'how to'. Για να σκεφτείς τη δράση πρέπει να σκεφτείς και το πως ή και ανάποδα προβληματιζόμενη για το 'how to' μπορεί τελικά να βρεις τον δημιουργικό τρόπο να αναλάβεις δράση, οποιαδήποτε δράση με στόχο την οποιαδήποτε επανάσταση. 

 Τζιαι με τούτα τζιαι με τ'αλλα τα βλέφαρα άρκεψαν να κλείουν. Ακόμα άκουα τη σιωπή που εδιακόπτετουν μόνο που τα πολύ αραιά τρένα, τζιαι ακόμα εσιέρουμουν την απραξία. Τζιαμαί στο χωρκούι μου το εγγλεζικο όπου ζερώνουν ούλλα τζιαι ξαναρκεύκει η ζωή που το μηδέν άρκεψαν οι αισθήσεις μου να επανέρχονται. Του ήμουν πολύ ευγνώμων όταν του έλεγα στο επανειδείν.