Πολλοί που μας νομίζουμε πως είμαστε γρουσούζηες και ότι όλα πέφτουν πάνω μας. Ότι είμαστε οι συτζιά του Μαύρου ένα πράμα. Παρ'ολ'αυτά δεν ξέρω κανένα που την γενιά μου που όσο γρουσούτζης τζιαι να νομίζει ότι ένι θα πίστευκε ποττέ ότι θα του συνέβαιναν πιο μεγάλα κακά που τα γνωστά (προσωπικά) κακά που συμβαίνουν λίο πολλά (ας είμαστε δίκαιοι) σε ούλλους μας.
Ακούεις ας πούμε πως έγινε τσουνάμι στην Ιαπωνία και πως ένας αντιδραστήρας στην Φουκουσίμα τα έπαιξε και πως η ραδιενέργεια (μαζί με άλλα καλά) είναι κοντά- είναι κίνδυνος θάνατος. Ακούεις το, λυπάσαι αλλά πάεις πάρακατω. Η Ιαπωνία εξάλλου εν στην άλλη άκρη της γης, άμαν ξημερώνει τζιαμαί στην Κύπρο κάμνει μεσάνυχτα ας πούμε. 'Νταξει εν μεγάλο κακό αλλα εν μακριά, δεν μας τζίζει.
Έχει καμιά-δυο δεκαετίες ακούμε για γκλόπαλ γουόρμινγκ αλλά δεν είναι κάτι το απτό όσο περιγραφικά κι ας προσπαθούν να μας το εξηγήσουν. Μπορείς να κατανοήσεις ότι θα κάμει κακό σε ΚΑΠΟΙΑ φάση αλλά δεν μπορείς να φανταστείς ότι εννά σε κτυπήσει εσένα τα γέρημα. Αφού θέλει χρόνια η γη να γίνει κεντρική θέρμανση και οι ωκεανοί να μας σιεπάσουν.
Ακούεις για εμφύλιο στην Ελλάδα πριν χρόνια, κάποιοι τον εζήσαν, η γενιά μου όμως όχι. Πολλοί που μας, εκατεβαίναμε στην αμερικάνικη πρεσβεία για την επέτειο του πολυτεχνείου όλο σεβασμό και δέος γι αυτούς που έπεσαν αλλά και πάλι η δικτατορία ήταν κακό και πέρασε...Δεν είναι δυνατόν να ξανάρθει - δεν είανι δυνατό να μας λάχει εμάς.
Το ίδιο για το πραξικόπημα, το ίδιο για την εισβολή, το ίδιο (περίπου) και για τις δικοινοτικές διαταραχές (εξάλλου τωρά ελύσαμεν το πρόβλημα με την λογική του στάτους κβο επ' αορίστου - που με άλλα λόγια σημαίνει τζείνοι ποδά τζιαι εμείς ποτζεί). Το ίδιο τζιαι για των κυπρίων την μετανάστευση (γιατί ναι κάποτε υπήρξαμε τζιαι εμείς μετανάστες). Ήταν κακά που εγίναν, τζιαι επεράσαν. Δεν είναι δυνατόν να επαναληφθούν - αλοίμονο να μην μαθαίνουμε που τα λάθη μας ας πούμε (!!).
Το ίδιο τζιαι με τον φασισμό, τζιαι τον αντισημιτισμό. Δηλαδή δεν μπορεί, εσκέφτουμουν τουλάχιστον εγώ (να μεν παίρνω ούλλη μου τη γενιά στο λαιμό μου), να έχει κάποιον οποιδήποτε που να θέλει να περάσει τα ίδια - που να θωρεί το παραμικρό καλό στο ναζισμό. Συνεπώς ο ναζισμός ανήκει στην ιστορία, έτσι; Αρα πάει τζιαι τούτος, επέρασε - δεν είναι δυνατόν να τον ξαναβιώσουμε... (!)
Ε, το ίδιο τζιαι με τις οικονομικές τες κρίσεις. Ακούεις για τα μεγάλα κραχ, για κάτι χώρες που εκυρήξαν πτώχευση και που την μια μέρα στην άλλη εχάσαν τα πάντα (βλ. Αργεντινή), για κάτι φτώσιες, για κάτι ταλαιπωρίες τελοσπάντων και λες οκ ρε κουμπάρει, είχεν ανθρώπους που εζήσαν άσχημα αλλά τα κραχ και οι πτωχεύσεις ανήκουν σε άλλη εποχή...
Ε, έτο τωρά που μας επέσαν ούλλα μαζί.
Ε, έτο τωρά που μας επέσαν ούλλα μαζί.
Εν αλήθκεια δύσκολο να πάρουμε μπρος τωρά που βλέπουμε την ιστορία να μας ξαναχτυπά την πόρτα. Εν αλήθκεια δύσκολο σαν γενιά της πολυτέλειας να δεχτούμε μόνο την ιδέα ότι μπορεί σύντομα να πρέπει να φκούμε που τη βόλη μας. Εν αλήθκεια τζιαι σχεδόν δικαιολογημένα δύσκολο το ότι ακόμα και να θέλουμε να αντιδράσουμε, δεν ξέρουμε πως, δεν ξέρουμε γιατί και δεν ξέρουμε και τι αν αντιπροτείνουμε.
Πάντως το μόνο σίουρο είναι ότι ναι εγλιτώσαμε που κάμποσες δυσκολίες ως τωρά αλλά μπορεί να ήρθε σιγά-σιγά η ώρα μας. Είμαστε παράξενη γενιά τζιαι εν τζιαι το τι έχουμε στα σιέρκα μας παράξενο. Έχουμε τη δύναμη της γνώσης ή την δύναμη της πρόσβασης στη γνώση - αλλά έχουμε τζιαι την αδυναμία της πρόσβασης σε ότι σκουπιδο-πληροφορία φανταστείς. Έχουμε τεχνολογία που πριν 50-60 χρόνια ήταν σχεδόν ασύλληπτη, άλλο είναι αυτή ένα όπλο που μπορεί να σου γυρίσει μπούμεραγκ αν δεν ξέρεις πως να το χειριστείς.
No comments:
Post a Comment