Τα τρίβια της έρευνας

Έκλεισα 2 βδομάδες Κύπρο. Δεν ήξερα τι να περιμένω να συναντήσω τούτη τη φορά. Άκουσα πως ο τόπος είναι ένα δράμα και ήρθα να το δω. Ήρθα να πάρω και δεδομένα - και γι' αυτά δεν ήξερα πάλι τι να περιμένω. 


Ήρθα και βρήκα τον ήλιο να λάμπει χωρίς διακοπές και μπορεί να με τύφλωσε, αλλά εμένα μου άρεσε η Κύπρος όπως μου αρέσκει πάντα. Και ίσως πιο πολύ ακόμα μου άρεσε η έρευνα. Γιατί τζιαμαί γνωρίζεις τζιαι κόσμο - τζιαι αρέσκει μου να γνωρίζω κόσμο τζιαι προπαντός αρέσκει μου να ακούω τι έχουν να πουν. 


Έχει 3-4 χρόνια τωρά παίρνω δεδομένα από κύπριους φοιτητές, πιο πολλά φοιτήτριες δηλαδή. Εγώ κάποτε συναρπάζουμαι με εκείνα που δεν μετρώ, με εκείνα που δεν ενδιαφέρουν τους επόπτες μου ούτε και κανέναν άλλο μπορεί αλλά εν τζείνα τα πράματα που μου δίνουν τις ιδέες για την ερμηνεία των όσων βρίσκω αλλά και για τον σχεδιασμό άλλων ερευνών.  Τούντην συνήθεια που έχω να επενδύω στα μη απτά στα μη ποσοστικοποιημένα την πληρώνω αραιά και που αλλά ακόμα δεν πείστηκα να σταματήσω κι ας κάμνουν και λάθος πολλές φορές οι παρατηρήσεις μου...


Εγνώρισα 41 άτομα που ήρθαν να με βοηθήσουν. 

•  Οι 7 είπαν μου πως βαρκούνται την Κύπρο και τη ζωή γενικότερα.
•  Οι μισοί είχαν μια ιδέα τι θέλουν να κάμουν στο μέλλον αλλά δεν ήταν κατενθουσιασμένοι. Η κλασσική τους απάντηση ήταν 'έτο, κανένα μάστερ αν έβρουμε ή κάτι τέθκοιο'.
•  Τους άλλους μισούς είτε δεν τους ρώτησα ή ήταν στα πρώτα έτη, αλλά δεν θυμάμαι κανένα να μου είπε με ενθουσιασμό ότι ΤΟΥΤΟ εννα κάμω και το προσμένω. Μια φλού κατάσταση που λέμε και στα..κυπριακά.  
• Είχε 5-6 που πήγαν εράσμους και ήταν κατενθουσιασμένοι. Τούτοι βουρούν τωρά να καλύψουν τα μαθήματα που είτε δεν τα περάσαν ή δεν τους τα αναγνωρίζουν, αλλά δεν είναι φυρμένοι του άγχους, άι τόντ θίνκ. Είναι τόσο μαγεμένοι από την εμπειρία που φαίνονται να έχουν αποθέματα ενέργειας για να τα βγάλουν πέρα με τις μετα-εράσμους δυσκολίες. Η κουβέντα με το εράσμους εντωμεταξύ εν ενδιαφερούσα. Τους κύπριους φοιτητές (που σπουδάζουν Κύπρο) είδαν και έπαθαν να τους στείλουν εράσμους, και είδαν και' παθαν να τους κάμουν να αλληλεπιδράσουν με φοιτητές εράσμους στην Κύπρο. Ερασμικοί που γνώρισα πριν 5 χρόνια στο Πανεπιστήμιο Κύπρου ήταν λίο σιοκαρισμένοι με το πόσο κλειστοί ήταν οι Κυπραίοι. Τωρά αλλάσσουν λίο τα πράματα ως προς το Εράσμους και τους Ερασμικούς. 
• Συγγνώμη για το ρατσιστικό, αλλά οι πιο αγχωμένοι φοιτητές/τριες ήταν δασκάλες και οι λιγότερο οι τουρκολόγοι. Μια κοπέλλα μπήκε μέσα με βιβλίο της Ελίφ Σαφάκ στα Τουρκικά. Ή ίδια είχε περάσει ένα διάστημα Κων/πολη. Μετά την εμπειρία μου στην Πόλη δεν εχρειάζουμουν πολλά για να πειστώ ότι ήταν υπέροχη εμπειρία. (Να μεν πω εγώ είμαι ακόμα αχάπαρη στα Τούρκικα. Ο καημένος ο ορετμενίμ - δάσκαλος μου- εχούμιζεν με κιόλας). 
• Με το πέρας της έρευνας τζείνοι που μείνισκαν πίσω να συζητήσουν πάνω στην έρευνα ήταν ως επί τω πλείστω, άντρες. Οι κοπέλλες φαίνονταν να ενδιαφέρονταν λιγότερο για την έρευνα τζιαι περισσότερο για το ότι είχε να κάνει με πληροφορίες που μπορούσαν να αντλήσουν από μένα, π.χ.για μάστερ, διδακτορικά κοκ. 
• Όλοι πλην ενός ήταν στην ώρα τους!! Όσοι θα αργούσαν ενημέρωναν - το βρήκα τρομερό.
• Η συμμετοχή όπως πάντα ήταν κατά βάσει εθελοντική. Αλλά τζείνο που λειτουργεί και με σώζει κάθε φορά είναι τούτη η απίστευτη κοινωνική δικτύωση στην Κύπρο και η τάση που ακόμα έχει ο κυπραίος να βοηθά ακόμα τζιαι χωρίς αντάλλαγματα.

Έχω κι άλλα αλλά καλύτερα να τα κρατήσω για την ώρα - τουλάχιστον μέχρι να δω και τα απτά, τα καταγεγραμμένα, τα...δεδομένα. Τουλάχιστον μέχρι να ξαναδώ τους φίλους μου τα p values και μπούμε και πάλι στο χορό.