Για την κυπριακή...

Σκέφτουμαι το τζιαι ξανασκέφτουμαι το. ΑΝ δεν επαίζετουν το παιγνίδι της ένωσης και αν δεν μας έπιανε το ελληνικό μας κάθε τρεις τζιαι λλίο τζιαι αφήναμεν την κυπριακή διάλεκτο να αναπτυχθεί ελεύθερα... Αν δεν έπεφτε η απαγόρευση της κυπριακής στα σχολεία... Αν υπήρχε κυπριακή γραφή... Αν εδιδασκούμασταν αλλό κανένα θκυο ποιήματα, αλλό κανένα-θκυο κυπριακά κείμενα, ή καμιάν που τζείνες τες πολλά πετυχημένες - πολλά σοφές παροιμίες...Αν τούτα ούλλα εγίνουνταν, τι θα παθαίναμε δηλαδή; Τζιαι αν τα κυπριακά εγίνουνταν επιτέλουν γλώσσα ποιος θα τα έλεγε χωριάτικα;

Όχι δεν με έπιασε το κυπριακό μου. Όχι τόσο. Νιώθω απλά πως αδικήσαμε τους εαυτούς μας με τούντην ιστορία. Νιώθω πως τούτος ούλλος ο ελληνοκεντρισμός εστοίχησεν΄μας τζιαι δαμέ. Έτσι να το βάλω απλά. Αν η κυπριακή διάλεκτος εγίνετουν κυπριακή γλώσσα θα είμαστε όσο ευφραδείς στα κυπριακά όσο οι ελλαδίτες στα ελληνικά. ΑΝ η κυπριακή διάλεκτος έπερνε επιτέλους το στάτους της γλώσσας νομίζω πως τζιαι ο γραπτός τζιαι ο προφορικός μας λόγος θα επωφελούνταν.  Γιατί; Γιατί (νομίζω) θα μας έπαιρνε πιο λίην ώρα να κατανοήσουμε τι λαλεί ένα κείμενο, γιατί θα επερνούσαμε πιο λίην ώρα να απομημονεύκουμε ένα κείμενο που δεν καταλάβουμε. Γιατί δεν θα εσκεφτούμασταν τόσο πολλά πριν να συντάξουμε μια πρόταση. Γιατί δεν θα μας έπιανε το κόμπλεξ στες δημόσιες εμφανίσεις μας (λέμεν τωρά).

Προσωπικά δεν έχω κανένα πρόβλημα με τα ελληνικά. Η γλώσσα αρέσκει μου πολλά. Αλλά πραγματικά πιστεύκω ότι η όλη καταπίεση που έπεσε, γνωστικά δεν μας εβοήθησε. Σκέφτου δηλαδή να μεγαλώνεις (σχεδόν) δίγλωσσος, αλλά με την μιά τη γλώσσα, αυτήν που την μιλάς ούλλη μέρα να είναι απαγορευμένη σε κάποιους χώρους (πχ σχολικές αίθουσες). Ε, σίγουρα το πράμα κάπου εννα παει λάθος. Σίγουρα θα μας στοιχήσει σε μια φάση. Κυρίως γνωστικά, εμένα μου φαίνεται.. 

Δεν είναι ότι εμείναμε αμόρφωτοι (αντιθέτως, λένε τα στατιστικά), απλά εμείναμε κατά κάποιον τρόπο βουβοί, κατά κάποιον τρόπο άκομψοι, κατά κάποιο τρόπο μπασταρδεμένοι - χωρίς να φταίμε κιόλας.

Το να γίνει η κυπριακή η διάλεκτος γλώσσα εν λίο εκτός πραγματικότητας τωρά τζιαι να πάει μου  φαίνεται . Αλλά το να μεν ξιληφτεί, εν στοίχημα. Ελπίζω πως θα βρεθούν οι τρόποι να καλλιεργηθεί. Κάποτε εκαλλιεργήτουν μεσ' τες οικογένειες, κυρίως ελέω παππούδων γιαγιάδων που εν οι τελευταίοι εν ζωή πολλά καλοί γνώστες της Κυπριακής. Τούτοι σιγά σιγά αφήνουν' μας - πάει η μια πηγή γνώσης. Που την άλλη, εν η προφορική παράδοση, τζείνη που περνά από γενιά σε γενιά μέσα που ιστορίες, τραγούδια κτλ. Αλλά δεν ξέρω: εν που την μια οι ρυθμοί της ζωής τέθκιοι ή έτσι τους εκάμαμε, εν οι συνήθειες μας άλλες, εν οι μορφές της κοινωνικοποίησης μας τούτες που είναι που δεν αφήνουν την προφορική παράδοση να κάμει τζείνον που μπορεί να κάμει πολλές φορές.  Εν τζιαι το ότι οι νέες γενιές εν ΄καταδικασμένες΄ να είναι ούτως ή άλλως πολύγλωσσες. Μαθαίνουν αγγλικά στα 7 τους και αλλό 3 γλώσσες ώσπου να τελειώσουν το σχολείο. Και βγάζουμε  έξω την γλώσσα sms,  την γλώσσα MSN, τη γλώσσα facebook etc (αν και οι λατινικοί χαρακτήρες που χρησιμοποιούνται γι αυτές τις γλώσσες, εβοηθήσαν την κυπριακή!).

Εν μεγάλο το στοίχημα θέλω να πω..