Πάσχα στο χωρκό (Αγγλία)

Το Εγγλέζικο Πάσχα επέρασα το στης Σύλβιας που εμαείρεψε αρνί για τους κανονικούς τζιαι βραστά λαχανικά για τους άλλους. Α!Τζιαι πατάτες ψημένες στο ζωμό του αρνιού. Απορώ τι κάμνουν οι βετζιετέριαν σε έτσι περιπτώσεις.

Έσιει τζιαιρό να περάσω το Ορθόδοξο Πάσχα στην Κύπρο τζιαι εσυνηδειτοποίησα ότι επεθύμησα το λίο επειδή το Πάσχα στην Κύπρο, αρέσκει μου. Αρέσκει μου που τα εσπεριδοειδή μυρίζουν παντού, αρέσκει μου που κάμνουν τες φλαούνες το πρωί τζιαι τα κουλλουρούθκια τζιαι μυρίζει η γειτονιά. Αρέσκουν'μου τζιαι τα νηστίσιμα τα φαγιά. 

Αρέσκει μου τζιαι η εκκλησία (γουελ, το κοινωνικό κομμάτι) αλλά τζιαι επειδή η μεγάλη βδομάδα εσιει μια υπόθεση, έσιει δράμα πολύ, εν σάντα τζιαι θωρείς ταινία, την οποία  μπορείς να δεις ούτως ή άλλως τωρά που το σκέφτουμαι, αφού τηβ δείχνει η τηλεόραση με τον Χριστό τον ξανθό τον γαλανομάτη.. 

Αρέσκει μου η Μ. Πέμπτη που τον τζιαιρό που ήμουν μιτσιά γιατί επήαιννα στην εκκλησία της ενορίας του Αγ. Γεωργίου και ήταν μεγάλη χαρά όταν οι σταυροί που τις εκκλησίες του Αγ. Γεωργίου και του Αγ. Παύλου εσυναντιούνταν στο κέντρο του δήμου. Μεγάλη χαρά γιατί έβρισκα ούλλους μου τους φίλους και τις φίλες που το σχολείο που οι παραπάνω επηαίνναν στην ποτζεί την εκκλησία.

Την Μ. Παρασκευή επήαιννα εκκλησία για να ακούσω το η ζωή εν τάφω γιατί ακόμα και σήμερα βρίσκω τον πολλά ωραίον ύμνο. Επίσης, άρεσκε μου τζιαι η προσοχή τζιαι η φροντίδα που είχαν πάνω τους οι επιταφίοι τους οποίους εγυρίζαμε να δούμε το απόγευμα, με όλον τον θηλυκό πληθυσμό της οικογένειας. 

Αρέσκει μου τζιαι η Ανάσταση πολλά έχω να πω. Αρέσκει μου που ακόμα διούμε γυρώ της εκκλησίας να έβρουμε παρέες που τα παλιά, αρέσκει μου που πάμε οικογενειακώς και ας μην είμαστε τζιαι πολλά της εκκλησίας, αρέσκει μου που πάμεν τζιαι ερκούμαστεν στην εκκλησία περπατητοί με τον παπά μου τζιαι στο δρόμο θωρούμε γειτόνους. Πιο λίο που ούλλα αρέσκει μου η αυκολέμονη τζιαι το κεφαλάκι του αρνιού που τρώμε το πρωί του Πάσχα έχω να πω - τούτο το κομμάτι δεν το πεθύμησα. 

Νομίζω εσιει τρία χρόνια να πάω Κύπρο το Πάσχα - εψές έτυχε τζιαι έγινε τζιαι εβρεθήκαμε με τους υπόλοιπους, χριστιανούς, άθεους, αγνωστικιστές, ατοποθέτητους επί του θέματος τζιαι επήαμε στην ορθόδοξη εκκλησία του χωρκού δαμέ. 'Ηταν πολλά ωραία, έτσι που ανταλλάσσονταν τα Χριστός Ανέστη, Χριστός βοσκριέσε (αλά βουλγάρικα), Χριστός ανβιάτ (ρουμάνικα) ανεξάρτητα που το αν το πίστευκες ή αν δεν το επίστευκες το ότι ο Χριστός υπήρξε, ή το αν ο Χριστός ανστήθηκε. Ήταν ωραία που προσπαθούσαμε να μεν μας σβήσει το τζιαιρί ώσπου να πάμε σπίτι τζι ας λαλείς εν πελλάρες τούτα ούλλα ότι εννα σου φέρει καλή τύχη αν καταφέρεις να κάμεις με τον καπνό του το σήμα του σταυρού στην εξώπορτά σου. Νομίζω πως ανάμεσα στην παρέα μας, όποια τζι αν ήταν η στάση μας προς τη θρησκεία, η πρόθεση ήταν καλή. Ανεξάρτητα με το αν το επιστεύκαμε ή το πόσο επιστιστεύκαμε, ούλλοι ενιώθαμε την ανάγκη να ανταλλάξουμε ένα θετικό μήνυμα, μιαν ευχή. Τζιαι ήταν ωραία - ήταν πολλά ωραία.