Χριστούγεννα παππού...

Έβλεπα το μήνυμα της βασίλισσας (της Αγγλίας) για τα Χριστούγεννα 2009. Θέματα τρία: 1) η οικονομική κρίση και οι υποφέροντες από αυτή, 2) τα στρατεύματα της Βρεττανίας στο Αφγανιστάν: τιμή σε όσους πέθαναν και η σκέψη της σε όσους βρίσκονται εκεί, και 3) τα 60χρονα της Κοινοπολιτείας. Η Κοινοπολιτεία εμεγάλωνε μαζί με την βασίλισσα. Θα την νιώθει παιδί της... Πριν λίγο καιρό έπρεπε να γράψω μια επιστολή που να εξάρει την Κοινοπολιτεία. Δεν έβρισκα τίποτε να γράψω. Μετά το Χριστουγεννιάτικο μήνυμα της βασίλισσας, έχω κάποιες ιδέες.


Ό,τι κι αν ήταν το μήνυμα της βασίλισσας σίγουρα εφακκούσε το Χριστουγεννιάτικο μήνυμα του Αρχιεπισκόπου μας χαμέ. Ό,τι κι αν ήταν το μήνυμα της βασίλισσας σίγουρα δεν έβγαζε εκείνη όλη την φοβία και την ανασφάλεια που έβγαζε το μήνυμα του αρχιεπισκόπου. Όσο πολιτικό κι αν έγινε το μήνυμα της βασίλισσας σίγουρα δεν έφτανε το δίκο του δικού μας. Άκουσα και τις δηλώσεις του σήμερα. Δράμα. Θα εκτουρκιστούμε παιθκιά: οι έποικοι γεννοβολούν. Καθόλου ρατσιστής ο αρχιεπίσκοπος μας. Μόλις σήμερα εξίσωσε την μέση τουρκάλα έποικο με κουνέλλα. Ένας είναι ο εχθρός: των εποίκων ο πολλαπλασιασμός. Νομίζω να γράψουμε και του Αρχιεπισκόπου έναν ύμνο όμοιο μ'αυτό της βασίλισσας (O Lord, Our God, arise, scatter her-his- enemies, and make them fall. Confound their politics, frustrate their knavish tricks, on thee our hopes we fix: God save the Queen). Μούρλια στίχος. 


Βλέποντας τη βασίλισσα θυμήθηκα τους δύο μου παππούδες, στους οποίους όταν επιστρέφω από την Αγγλία πάντοτε μεταφέρω τους χαιρετισμούς της Βασίλισσας ή μάλλον ανταποδίδω τους χαιρετισμούς που μου έδωσαν να πάρω. Ο ένας παππούς, ο οποίος ξέρει και τραγουδά το God Save the Queen, στέλνει χαιρετισμούς γιατί η βασίλισσα είναι συνότζιαιρη του λαλεί. Το έλεγξα, είναι σχεδόν συνότζιαιρη. Ο άλλος στέλνει χαιρετισμούς γιατί στέλλει ο πρώτος αλλά και γιατί η Βασίλισσα του δίνει 100 λίρες το χρόνο (μπορεί και πιο λίγα- μπορεί και πιο πολλά) γιατί πολέμισε στον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο. Όταν ο παππούς μου εφόρτωνε τους γαϊδαρους στα ιταλικά χωριά, η βασίλισσα ήταν στην εφηβεία της... Πάντως εκείνες οι 100 λίρες είναι κάπως παράξενο ποσό για να δείξουν την ευγνωμοσύνη τους οι Βρεττανοί. Δεν έχω άποψη για την πράξη. Όμως αποφάσισα πως κάθε φορά που πωλούνται οι κόκκινες παπαρουνούες που κοσμούν τα πέττα των Εγγλέζων θα αγοράζω κι εγώ. Νομίζω είναι τα έσοδα από τις παπαρούνες που διαμοιράζονται στους βετεράνους του Β' Παγ. Πολέμου. Ανακύκλωση δηλαδή.

Η Βασίλισσα, ο Αρχιεπίσκοπος και οι παππούδες μου (πως τα' μπλεξα έτσι), μια γενιά που σβήνει. Την βασίλισσα θα την διαδεχτεί νέος βασιλιάς. Θ' αλλάξει τ΄όνομα, θ'αλλάξει το φύλο (προφανώς), αλλά το στέμμα θα'ναι το στέμμα με όσο κύρος έχει, με όση δύναμη του απέμεινε. Ο αρχιεπίσκοπος μας όταν φύγει θα' ρθουν άλλοι, αν δεν γίνουμε όλοι Τούρκοι μέχρι τότε. Η γενιά των παππούδων μας σαν φύγει, ποιοι θα τους διαδεχθούν; Προφανώς η επόμενη γενιά παππούδων. Μόνο που η γενιά που θα φύγει, στην καρδιά την δική μου τουλάχιστον είναι μια σπάνια γενιά. Μια γενιά βασανισμένη, μια γενιά που έζησε πολλά, που έχασε πολλά, που δούλεψε πολύ, που πείνασε πολύ, που είδε πράγματα ν' αλλάζουν πολύ γρήγορα, που γέρασε και ακόμα νεπαμό δεν έχει. Μεσ΄τα δύσκολα ανδρώθηκαν όμως. Θυμούμαι την γιαγιά μου που μου έλεγε πως δεν ήξερε πως η ζωή θα ήταν τόσο δύσκολη. Η ίδια είναι που μου εξηγούσε πόσο σημαντικό είναι να στέκεσαι ακέραιος και να αντιμετωπίζεις κάθε εμπόδιο. 


Χριστούγεννα 2009 και βλέπω τους μεγάλους μας να μασουλούν το κρέας τους, να προσπαθούν να καταλάβουν τι εν τζίνο το ντρέσσινγκ μέσα στην σαλάτα (έβαλα τζιαι μέλι μέσα γιαγιά!), να ζητούν λίο κρίσμα κέι να σηκώνουν το ποτήρι τους και να λένε εϊβα πρώτη. Έτσι ήσυχοι, σχεδόν συνειδητά αμέτοχοι, σχεδόν συνειδητά απομακρυνόμενοι. Η γενιά που φεύγει...

Χρόνους πολλούς Βασίλισσα, Αρχιεπίσκοπε, Παππούδες, Γιαγιάδες, γενιά που φεύγεις, γενιά που έρχεσαι... Χριστούγεννα: η μέρα της σούβλας και η μέρα της γέννησης του Χριστού (είπε ένας κύριος στην κάμερα ενός καναλιού). Χριστούγεννα, η μέρα που τουλάχιστον στην οικογένεια μου φέρνει όλες τις ηλικιακές ομάδες μαζί. Η κάθεμια με τις έγνοιες της, η κάθεμια με τις χαρές της, η κάθεμια με τα πρέπει και τα μη της. Αυτά τα Χριστούγεννα, ήταν τα Χριστούγεννα του παππού. Όχι μόνο για μένα, νομίζω για τους πιο πολλούς από εμάς στην οικογένεια. Εϊβα πρώτη κι ας είναι το δέκατο ποτήρι. Εϊβα για τις πίκρες, για τις χαρές, για τις κατακτήσεις, για τις απογοητεύσεις, ε τζιαι που να μείνουν γέρημα εϊβα τζιαι για μια Κύπρο καλλύτερη.