Ομοσπονδία- μίλα σιγά μην μας ακούσουν

Δύο πράματα είναι που διάβασα και είδα κατ' επανάληψη να παίζουν πουλώντας στην Κύπρο τον τελευταίο καιρό. Ο ένας είναι ο Τάσσος και η κλοπή του ότι υπήρχε μέσα στον φέρετρο. Η ιστορία αυτή περιγράφεται με μια πλειάδα επιθέτων (από ανατριχιαστική, μέχρι γελοία, από ανησυχητική μέχρι...γελοία..). Όταν το έμαθα λυπήθηκα. Είμαι ειλικρινής- δεν λυπήθηκα τον Τάσσο, ούτε την οικογένεια του και ας μπορώ να καταλάβω γιατί χρήζουν συμπάθειας. Λυπήθηκα γιατί η Κύπρος ήχησε και πάλι στ' αυτιά μου ως μια χώρα που δεν κατάφερε να βγει ακόμα από το σύνδρομο των ηρώων.


Τι ήταν τούτε οι δηλώσεις που ακούστηκαν έκτοτε; Τι δηλώσεις ήταν τούτες-επαναλαμβάνω....; Όταν για παράδειγμα διάβασα τις δηλώσεις Λιλλήκα άρχισα να πιστεύω ότι οι Τασσικοί τόσο πολύ απελπίστηκαν με τα τελευταία πολιτικά γεγονότα που σκηνοθέτησαν την εξαφάνιση των λειψάνων για να την εκμεταλλευτούν πολιτικά. Για να ξεσηκώσουν τις μάζες του ΌΧΙ, για να τις προετοιμάσουν για ένα νέο ηχηρό και κατηγορηματικό (και ότι άλλα επίθετα) παρίνει, ΌΧΙ. Όταν η επανάσταση δεν δούλεψε, ο Λιλλήκας εξανακρύφτην. Αλλά μετά σκέφτομαι ότι μπορεί και να έχω άδικο. Μπορεί να μην αξίζει τόσης σημασίας και ανάλυσης η δήλωση του Λιλλήκα. Το ίδιο ισχύσει και για τις δηλώσεις του αρχιεπισκόπου και για όποιες δηλώσεις δεν έδειξαν τον παραμικρό σεβασμό στον ίδιο τον μακαρίτη σε τελική ανάλυση. Το θέμα του εξαφανισθέντα Τάσσου, είναι πλέον θέμα της αστυνομίας και των όσων υπηρεσιών τους βοηθούν. Μιλούμε, οι INTERPOL και σία (CIA) πρέπει να τρίβουν τα μάτια με αυτό το κρούσμα νεκρανάστασης. Δεν συνέβησαν πολλές φορές τέτοια. 


Το δεύτερο θέμα αφορά τον Τουμάζο Τσιελεπή που κάποτε είχε μούσι και τωρά εξιούρισεν το. Που κάποτε (2004) τον εκάτσαν τιμωρία σε μια γωνιά να δακκάσει τη γλώσσα του και που σήμερα (τέλη του 2009) εκατάπιε γλιστιρίδα και δεν διά παμό. Μιλά. Όταν ενός ανθρώπου το στόμα τελλαρίσκεται (επικαλύπτεται με τέλλα) μια φορά και το ίδιο επιχειρείται για δεύτερη, και ειδικά όταν αυτή η δεύτερη φορά έρχεται πακέτο και με μια γενική υποτίμηση, απ' αυτόν τον άνθρωπο δεν θα περίμενα να συγκρατείται με τον τρόπο που συγκρατείται.


Και εξηγώ: Πήγα στην ενημερωτική εκδήλωση που διοργάνωσε η ΕΔΟΝ το Σάββατο που μας πέρασε. Είχα ακούσει ότι το ΑΚΕΛ πήρε σβάρνα πόλεις και χωριά και διοργάνωσε ημερίδες ενημέρωσης για την ομοσπονδία. Την βρήκα εξαιρετική πρωτοβουλία και ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω γιατί αυτή η εκστρατεία ενημέρωσης δεν πρέπει να γίνει και σε επίπεδο κυβέρνησης; Σε αντίθεση με το ΑΚΕΛ έβρισκα την ΕΔΟΝ εξαιρετικά ανενεργή. Έκρινα ότι αναλώνονταν υπερβολικά στο να συλλέξουν ψήφους για κάθε επόμενες εκλογές. Έκρινα ότι πάντα κρύβονταν πίσω από πολύ εύηχα συνθήματα των οποίων η επίδραση σε ουσιαστικό επίπεδο διαρκούσε όσο η ηχώ τους. Έκρινα πως όπως και η ΝΕΔΗΣΥ, κινούνταν στα ιδεολογικά άκρα τού κόμματος στο οποίο ανήκαν. Χωρίς να το περηφανεύομαι ιδιαίτερα στις παρατηρήσεις μου για τους ΕΔΟΝΙΤΕΣ έμεινα να καταγράφω ότι ενώ ξεκινούν δογματικοί κομμουνιστές με μαρκύ μαλλί και τα όσα εμφανισιακά χαρακτηριστικά συνεπάγει το δογματικός κομμουνιστής καταλήγουν κοντομάλλικα ελαχίστως δογματικά πιονάκια με την ανέλιξη τους στην ιεραρχία. Όπως είπα, δεν περηφανεύομαι για τους παραπάνω μηδενισμούς μου. Υπήρχε όμως κάτι που ανέμενα από την ΕΔΟΝ (εκτός από το φεστιβάλ της) και δεν το έβλεπα να έρχεται. Ανέμενα από την από καιρό στρατευμένη υπερ της επαναπροσέγγισης ΕΔΟΝ να προχωρήσει με πιο αποφασιστικά βήματα από την θεωρητική επαναπροσέγγιση στην πρακτική της λύσης. Χάρηκα πολύ όταν πήρα την πρόσκληση για την συγκεκριμένη ενημερωτική ημερίδα.


Πήγα κι εγώ το Σάββατο να ακούσω για την Ομοσπονδία, θέλοντας να ακούσω τι σημαίνουν στο πλαίσιο της λύσης οι όροι διζωνική, δικοινοτική, ιθαγένεια, προσωπικότητα, τι προνοούν οι προτάσεις της ε/κ πλευράς για την εκτελεστική εξουσία το περιουσιακό και το θέμα των εποίκων και τι σχολιασμού τυγχάνουν από την τουρκοκυπριακή πλευρά. Κύριος ομιλητής ήταν ο πρών μουσάτος, ο οποίος παρεμπιπτόντως είναι και μέλος της διαπραγματευτικής ομάδας.(Είναι απίστευτο το πόσο διαφέρει η περιγραφή και επεξήγηση των γεγονότων όταν γίνεται από διεθνολόγο -η οποιοδήποτε σχετικό ειδήμονα και όχι από πολιτικό). Ο Τουμάζος Τσελεπής σπατάλησε όλη του την ώρα (20-30 λεπτά) και άλλη τόση ξεκινώντας από τα βασικά (που λανθασμένα θεωρούνται αυτονόητα) και μπαίνοντας σε λεπτομέρειες που το κοινό ίσως να μην μπορούσε να επεξεργαστεί. Είναι απίστευτο πως η ομιλία του κ. Τσελεπή μεταφέρθηκε στις ειδήσεις ενός καναλιού ως "μάθημα Τσελεπή". Είναι απίστευτο ότι από αυτα τα 45 λεπτά κράτησαν τον χαρακτηρισμό "τούτος" για τον Λυσσαρίδη. Είναι απίστευτο ότι τα υπόλοιπα λεπτά απλά διαγράφηκαν.


Και φυσικά συμφωνώ με την άποψη ότι το "τούτος" δεν έπρεπε να ειπωθεί, αλλά ήμουν εκεί, άκουσα την ομιλία και είναι αδικία όλη η υπόλοιπη προσπάθεια που κατέβαλε εκείνη την μέρα ο πρώην μουσάτος για να μιλήσει σε επίπεδο που να καταλαβαίνουν οι 17χρονοι αλλά και 30χρονοι της αίθουσας να περιγράφεται σαν μάθημα Τσελεπή και να συμπτύσσεται σε μια φράση. Είναι απίστευτο το ότι αυτοί που βγήκαν και σχολίασαν το τούτος  μίλησαν για ιστορικές ανακρίβειες και αλλοίωση την πραγματικότητας (βλ. την κοπελιά των οικολόγων). Το τούτος είναι όλη η αλλοίωση της πραγματικότητας; Το ότι έκανε αναφορά σε δηλώσεις του Τάσσου (οι οποίες είναι καταγεγραμμένες στα πρακτικά) είναι ασέβεια προς τον μακαρίτη που δεν μπορεί να υποστηρίξει τον ευατό του (το ίδιο και για τον Νίκο Κουτσού); Καλά μα σοβαρομιλούν;


Ρε παιθκιά...Αφού όλοι μα όλοι το ξέρουμε πως υπάρχουν ανθρώποι που δεν την συμπαθούν τούτη την Ομοσπονδία. Υπάρχουν πολλοί πάρα πολλοί ανθρώποι που δεν την συμπαθούν γιατί δεν ξέρουν καν τι είναι. Υπάρχουν οι νέοι που δεν την συμπαθούν γιατί συμπαθούν το στάτους κβο και την ησυχία τους περισσότερο. Υπάρχουν και οι άνθρωποι που δεν το λένε -γιατί είναι και πολύ αμαρτωλό- που προτιμούν λύση δύο κρατών. Ε αφού υπάρχουν τούτες όλες οι κατηγορίες ανθρώπων απλά απορώ πόσο κακό θα κάμει η ενημέρωση για την ομοσπονδία όπως την διαπραγματεύται η κυπριακή κυβέρνηση. Απορώ που είναι το κακό και πρέπει να παρουσιάζεται σαν πλύση εγκεφάλου το να ενημερώνεις τον κόσμο για το τι θα κληθεί να απορρίψει ή να καταψηφίσει σε ένα δημοψήφισμα. Απορώ που είναι το κακό στο να αρχίσει ένας διάλογος εντός της κοινωνίας για την μορφή λύσης.


Γιατί η λύση πρέπει να είναι και να μένει θέμα ταμπού; Γιατί δεν αφήνουν τον Τσελεπή ή τον κάθε Τσελεπή να ολοκληρώσει την σκέψη του χωρίς να χαστουκίζουν κάθε λέξη που βγαίνει από το στόμα του; Αφού στο τέλος της ημέρας ο κόσμος που ενημερώνεται κρίνει ελεύθερα. Έτσι όπως ενημερώθηκα εγώ από τον κ. Τσελεπή δεν βγήκα έξω από την αίθουσα θέλοντας να βροντοφωνάξω Κύπρος-Ενωμένη-Ομοσπονδιακή. Όχι, βγήκα από την αίθουσα και σκεφτόμουνα πόσο λεπτό είναι το θέμα των εποίκων, όπως και τα άλλα θέματα που μένουν. Σκέφτηκα πως ολόκληρη η τουρκοκυπριακή επιχειρηματολογία μονίμως θάβεται κάτω από την φράση αδιάλλαχτη θέση. Πρσπαθούσα να καταλάβω τα μαθηματικά της σταθμισμένης ψήφου. Αυτές όλες τις σκέψεις κάποιοι τις ονομάζουν προβληματισμό, ο οποίος απέχει και μάλιστα πολύ από την πλύση εγκεφάλου έξυπνοι μου...