Sunday 8 December 2013

Τα καλά τα αντίο

'Εσφιξα στην αγκαλιά μου τον μεγάλο φιλικό γίγαντά (ΜΦΓ) μου τζιαι εκολλιτσιάσαν οι φανέλλες μας που ήταν μεσ'το δρώμα. Ήταν το τελευταίο μας παιγνίδι - τζιαι εκερδίσαμεν'το τζιόλας. Έδωσα τους ούλλους που μια αγκαλιά, είπα τους εννα σας ξαναδω αλλά ενιξέρω πότε. Τζείνοι εδώσαν μου λουλούδια τζιαι μιαν αγκαλιά πίσω. Σαν ετελιώσαμε, η συγκάτοικος μου που ήρτε να δει τον αγώνα έπιασε την ανθοδέσμη με τα λουλούδια τζιαι εγώ ακολουθούσα που πίσω σαν μεγάλη σταρ. ΄Νταξει αστιεύκουμαι - Βασικά εμάζευκα τα ποσκούπιδα που εμείναν στο γήπεδο γι' αυτό δεν είχα σιέρκα ελεύθερα για την ανθοδέσμη.  

Λιότερο που ένα 24ωρο πριν έσφιγγα στην αγκαλιά μου έναν-έναν τζιαι στα γλήορα τους 8 φίλους/ες μου που εκατεβαίναν τζειν'την ώρα σην στάση Ροντινσμάρκτ του U-bahn - ενώ εγώ θα συνέχιζα για τον κεντρικό σταθμό όπου θα άλλασσα σε S-bahn για να πάω αεροδρόμιο. Ελυπούμουν που τους άφηνα πιο νωρίς, αλλα έπρεπε να επιστρέψω πίσω Αγγλία για τον αγώνα στον οποίο αναφέρθηκα πιο πάνω. Εξάλλου ήμουν η πρώτη που έφτασα Αμβούργο αφού δεν με έκοψε ο τυφώνας Χαβιέρ τζιαι έτσι είχα την ευκαιρία να περάσω τον πιο πολύ χρόνο με έκαστο άτομο που εκατάφερνε να φτάσει στο Αμβούργο.

Τέσσερις μέρες πιο πριν είχα τρεις αποχαιρετισμούς στη σειρά. Πρώτα οι φοιτητές μου που τα tutorials του επιλεγμένου τους μαθήματος. Εμείναν λίο πίσω μετά το τέλος του τουτόριαλ έτσι είχα την ευκαιρία να τους ρωτήσω τι θέλουν να κάμουν του χρόνου αφού εν τριτοετείς τζιαι άρα τελιώνουν φέτος. Η μια είπεν'μου gap year, ο άλλος είπεν μου δουλειά, αλλά πως ακόμα δεν ξέρει που ή τι, τζιαι η τρίτη (εκ κίνας) είπεν μου πως ήρτε η ώρα να σπουδάσει κάτι πιο πρακτικό (εννοούσε χρήσιμο - με προοπτικές εργοδότησης. Εξεκαθάρισεν'το μετά). Ο νέος τομέας: χρηματοοικονομικά. Λαλεί τούτον εθέλαν οι γονιοί της που πριν να σπουδάσει αλλά εδώσαν την την άδεια να σπουδάσει πρώτα τζείνο που θέλει (δλδ. ψυχολογία). Ας ένει. Ο κόσμος χρειάζεται τζιαι ρομαντικούς τζιαι πραγματιστές τζιαι ούλλα τα ενδιάμεσα τζιαι τους συνδυασμούς τους.

Ο δεύτερος αποχαιρετισμός της μέρας ήταν στο επόμενο τουτόριαλ με τον αμερικάνο φοιτητή μου με τον οποίο εκάμναμε δικανική ψυχολογία τζιαι ας μεν  ηξέρα τίποτε για το θέμα. Εγώ ήξερα την ψυχολογία, τζείνος την νομική - εφκήκε το πράμα. Τζιαι μάλιστα καλά. Μεγάλο χιτ για την ακρίβεια - τόσο πολλά που ο Γουίλλι επαρακαλούσεν'με να έβρω ακόμα ένα λάθος στην έκθεση του για να μεν τελιώσει το τελευταίο τουτόριαλ. Ρε, μα πέλλανες; Λαλώ του. Καλά εν του το είπα έτσι. Άμαν επείστειν ο Γουίλι ότi that was it έφκαλεν που τη τσέντα του ένα πακέτο cookies (family pack μάλιστα) τζιαι έδωσεν μου το τζιαι ερώτησεν με αν γίνεται να φκάλουμε τζιαι μια φωτογραφία. Ότι θα είσιε τόσο σουξέ η δικανική ψυχολογία δεν το περίμενα - αλλά επερίμενα πως θα τα βρίσκαμε με τον Γουίλι που την πρώτη μέρα που ήρτε στην συνάντηση μας (που ήταν καθαρά τυπική τζιαι διαδικαστική) με το κουστούμι τζιαι εγώ ήμουν με την φόρμα τζιαι το τζιν. 

Ο τρίτος αποχαιρετισμός ήταν με την Σύλβι - την Τσέχα που ήταν στο λαμπ μας μόνο για 4 βδομάδες σύνολο. Εν λίο παράξενο πως μπορούν να δεθούν οι αθρώποι σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. 

Αντίο κάμποσα...Τούτα είχαν οι τελευταίες μέρες. Ενώ κτυπούν τα αντίο βίρρα τωρά που ετοιμάζουμαι τζιαι εγώ να φύω που έναν τόπο στον οποίο έκαμα ρίζες μέσω των φιλιών μου τζιαι των διάφορων αρμοδιοτήτων μου να τες πούμε έτσι, το συναίσθημα που συνοδεύκει την λύπη του αποχωρισμού εν ένα καλό, γαλήνιο συναίσθημα (αν εν συναίσθημα εν ξερω), τούτο της ευγνωμοσύνης που τα αντίο που λαλώ εν καλά αντίο. 

Είπα κάμποσα αντίο μεσ'τούντα 5 (σχεδόν) χρόνια τζαι στην συντριπτική τους πλειοψηφία ήταν καλά. Καλά αντίο εν τζείνα που λαλείς τζιαι σαν τα λαλείς ελπίζεις - ελπίζεις γενικώς. Εν τζείνα που φέρνουν στα πράματα ένα τέλος που εν τόσο φυσικό που το μόνο που μπορεί να ακολουθήσει εν μια αρχή. Τα καλά αντίο εν τζείνα που λαλείς τζιαι χαμογελάς ακόμα τζιαι αν τα μάθκια σου κλαιν. Τα καλά αντίο εν τζείνα που λαλείς χωρίς να υπόσχεσαι σίλια θκυο (π.χ., εννα σου γράφω κάθε μέρα μεν έσιεις έγνοια), εν τζείνα που λαλείς τζιαι αντί να κρυώνεις που κρυανίσκει το πλευρό σου ζεσταίνεσαι. Εν τζείνα που λαλείς τζιαι είσαι εντάξει να τα πεις - εν τα αποφεύκεις. 

Τα καλά αντίο λαλείς τα τζιαι τολμάς να ξαναξεκινήσεις. Έτσι έσφιξα στηςν αγκαλιά μου τους πιο πάνω τζιαι εχαμογέλασα γυρίζοντας την πλάτη. Είμαι τυχερή υποθέτω. Τούντα χρόνια του Ππι Χείτζ Ντι μπορεί να μεν ήταν τόσο πλούσια ακαδημαϊκά, αλλά ήταν πλούσια άλλως πως όπως μαρτυρούν τούντα καλά τα αντίο.

No comments:

Post a Comment