Το Ππι Χέιτζ Ντι και το Στάτους Κβο

Το Ππι Χέιτζ Ντι (έτσι το λαλούν οι Ιρλανδοί) μπορεί να σημαίνει διάφορα πράματα για διάφορους ανθρώπους αλλά και εντός του ατόμου του ίδιου. Αλλοί το λεν ταξίδι για μια Ιθάκη χ. Άλλοι το λεν πόνημα (στο δρόμο για μια δημιουργία). Για κάποιους εν δουλειά όπως την 9 με 5, για άλλους μπορεί να' ν δουλειά όπως την δουλειά των δημοσίων υπαλλήλων της Κύπρου (δλδ. επίσημα 7.30-2.30 ανεπίσημα ότι να'ναι). Για κάποιους εν επένδυση (λεφτών τζιαι κόπου), για κάποιους φέρνει ειδόσημα (έστω πενιχρό), για κάποιους εν μια κατάσταση ντεμί. Δηλαδή με κερδίζουν, με βάλλουν που την πούγκα. Για κάποιους είναι όνειρο ζωής, για κάποιους είναι μια λογική εναλλακτική λύση, για κάποιους είναι μια κάποια λύση γιατί δεν εξέραν τι άλλο να κάμουν κοκ. 

Νομίζω πως άμαν το Ππι Χείτζ Ντι μπει σε μια κατάσταση ντεμί βλ. ούτε πληρώνεις μα ούτε ξοδεύκεις λεφτά, ούτε στοχεύκεις να κάμεις το μπαμ (την ανακάλυψη της εποχής) αλλά ούτε και δεν ξέρεις που παν τα τέσσερα σου, ούτε ιδρώνεις αλλά ούτε και αναπαύεσαι 24 Χ 7, κοκ, τότε είσαι σε μια κατάσταση που μου θυμίζει πολλά το κυπριακό στάτους κβο ή το στάτους κβο στο κυπριακό. Ή μάλλον την ελληνοκυπριακή στάση προς το στάτους κβο στο κυπριακό..

Μου φαίνεται πως η φάση η ντεμί, η φάση στην οποία με κερδίζει με χάνει κανείς είναι μια κατάσταση παράξενη. Γιατί είναι εύκολη και πολύ βολική που την μια, αλλά και μια κατάσταση που μπορεί να σε υποβάλει σε απίστευτο λήθαργο που την άλλη.Κάπως έτσι τα νιώθω τα πράματα στην Κύπρο μεταξύ των ελληνοκυπρίων νέων κυρίως. Μιλώ για την πλειοψηφία τωρά, δεν μιλώ για τζείνους που συμμετέχουν σε πορείες αντικατοχικές, αντιφασιστικές, ειρηνευτικές, δικοινοτικές ή ακόμα και για τζίνους που βάλλουν τα μαύρα τους τζιαι κατεβαίνουν με τις σημαίες τους να διαδηλώσουν τους φόβους τους φοιτσιάζοντας. Όχι δεν αναφέρομαι ούτε σε αυτούς. Αναφέρουμε στους κύπριους που εγεννηθήκαν, αναγιωθήκαν τζιαι εγαλουχηθήκαν μεσ' το στάτους κβο, με την ιδέα δηλαδή ' μα έτσι έχουν τα πράματα΄ τζιαι 'γιατί (προσθέτω εγώ) να τ'αλλάξουμε'. Ιδίως που τη στιγμή που δεν χάνουμε (αλλά κατά εποχές κερδίζουμε) π.χ. κερδίζουμε μιαν ένταξη στην Ευρώπη, κερδίζουμε μια πιο ευημερούσα κοινωνία, κερδίζουμε μια θέση στην κυβέρνηση. Ναι, όταν προπαντώς δεν χάνουμε, γιατί να θέλουμε την αλλαγή. Γιατί να θέλουμε μια άγνωστη αλλαγή. Και γιατί να κάτσω ν' ακούσω, ή να σκεφτώ ή να οραματιστώ, ή να υπολογίσω αν τα πράματα εννάν καλλίτερα μετά που τούντην αλλαγή; Αφού δεν χάννω, και αφού δεν βλέπω μπροστά μου το κέρδος, γιατί να ασxοληθώ. Χμ;

Γράφοντας τα τούτα σκέφτουμαι επίσης με ποιο τρόπο κάποιος που θέλει να προσπαθήσει να αλλάξει τούτην τη στάση θα μπορούσε να το κάμει. Τονίζοντας τα losses (του τι έσχει κάποιος να χάσει αν δεν...αλλάξουν τα πράματα); Ή τονίζοντας τα gains (αν αλλάξουν τα πράματα, θα κερδίσεις/ουμε χ, ψ, ω). 

Προσωπικά δεν είμαι υπερ της προβολής των loses γιατί πιστεύκω πως εύκολα μέσω της προβολής τους καλλιεργείται (τζιαι) ο φόβος. Και για κάποιο λόγο δεν εμπιστεύκουμαι τις πράξεις κάποιου (και κυρίως τις δικές μου) όταν η βασική κινητήρια δύναμη είναι ο φόβος. Η προβολή των gains έχει το άλλο ρίσκο του να υψώσει κανείς τις προσδοκίες τόσο πολλά που να έρκεται μετά εύκολα η απογοήτευση. Εν δύσκολο το να μπορεί να προβάλει κανείς ρεαλιστικά τα κέρδη. Τζιαι εν ακόμα πιο δύσκολο να υποκινήσει κανείς κάποιον φέρνοντας τον παράλληλα τζιαι προ των ευθυνών του. Ιδίως με τα κέρδη, η κουβέντα θέλει προσπάθεια, πολλή προσπάθεια, τζιαι πολλή πίστη, τζιαι θέληση, τζιαι θετική σκέψη, τζιαι δύναμη, τζιαι τούτα ούλλα τα πράματα.

Στο Ππι Χέιτζ Ντι μου εβρέθηκα στην κατάσταση ντεμί που τον πρώτο χρόνο. Τότε τα loses δεν με εσυγκινούσαν γιατί ήταν μακριά για να τα νιώσω. Τωρά θα μπορούσα να τα νιώσω πιο πολλά. Αλλά πέρυσι τουλάχιστον επέλεξα την λογική των gains.Τζιαι παρόλο που ακόμα δεν εσώθηκα (πάλε βρίσκω εαυτόν σε ληθαργικές φάσεις), τζιαι που ξέρει κανείς μπορεί κάποτε να επιστρατεύσω τζιαι τα loses για να ξορτώσω να φκάλλω το Ππι Χέιτζ Ντι, η λογική των gains εχάρισε μου πολλά ευχάριστες εμπειρίες. Εμπειρίες που αν τζιαι εφκαλαν' με που την φαινομενική βόλη μου, τες εκτίμησα, τες απόλαυσα, τζιαι δεν μετανιώνω καθόλου για τζείνες.