Tuesday 16 November 2010

Τι βάσανο τζιαι τούτη η αφθονία


Δεν ξέρω αλλά τούτες τις μέρες άρκεψα να δυσπυρκώ τζιαι το ότι λιοστεύκει το φως έξω είναι μόνο ένας που τους λόγους. Παίζει η λέξη κατανάλωση στο μυαλό μου. Είπα να δω λίο τι γίνεται γυρώ μου, τι κάμνουν οι αθθρώποι. Δεν ξέρω, αλλά τούτη η γενική τάση για υλική κατανάλωση που υπάρχει, μεταφέρεται σε πολλά επίπεδα της ζωής του αθθρώπου τζιαι εν εμφανές αρκετά. Όσο ας πούμε εύκολη είναι η πρόσβαση στα λογής λογής υλικά αγαθά, τόσο εύκολη είναι τζιαι η πρόσβαση στην πληροφορία/ πληροφόρηση τζιαι στην γνώση γενικότερα.

΄Ντάξει με τα της υλικής αφθονίας εψιλοσυνηθίσαμε.Ούλλοι ενιώσαμε το άγχος του ‘αμάνα μου ποιον που ούλλα να πιάσω’, τζείνο το άγχος του ‘μα αρέσκουν μου ούλλα’,  ‘θέλω να τα κάμω ούλλα’…  Έρκουνται τζιαι Χριστούγεννα τωρά, το τι εννοώ θα το δείτε μεταξύ άλλων και στις βιτρίνες και τα ράφια των καταστημάτων (που λαλούν τζιαι οι διαφημίσεις). 

Νιώθω πως το ίδιο γίνεται τωρά τζιαι με την πνευματική ζωή του αθθρώπου. Αν θέλεις να μάθεις κάτι έτσι στα γρήγορα ανοίγεις την βικιπαίδεια, αν θέλεις να μάθεις τα τελευταία νέα, ανοίγεις την αντίστοιχη ιστοσελίδα, αν θέλεις να θκιαβάσεις βιβλίο δεν χρειάζεται να το ψάξεις στα βιβλιοπωλεία κατεβάζεις το ονλάιν, αν θέλεις να έβρεις που εν ένας τόπος που θέλεις να πάει γοράζεις GPS δεν χρειάζεται να ξέρεις να θκιαβάζεις χάρτη κτλ.  

Τζιαι νομίζω εκεί που τούτες ούλλες οι δυνατότητες θα μπορούσαν να υπόσχονται έναν παράδεισο για τον άνθρωπο που διψά να μάθει, η εικόνα που βλέπω γύρω μου δεν είναι παραδεισένια πολύ. Γύρω μου βλέπω πολλούς ανθρώπους να έχουν πασ’ την οθόνη του υπολογιστή τους ανοιχτά τουλάχιστον 5 παραθυρούθκια, τη μουσική να παίζει μεσ’ τα’ αυτιά, το κινητό δίπλα έστω στο αθόρυβο ή στο διακριτικό (αλλά το μάτι τζιαι τ’ αυτί έτοιμα να δεχτούν ερεθίσματα της συσκευής), τζιαι επίσης να έχουν ρυθμισμένο τον μοζίλα τους ή τον γιαχού τους, ή τον εξπλόρερ τους, ή το φου μπου τους να τους στέλλει μήνυμα/ ειδοποίηση όποτε κάποιος τους αθθυμηθεί, όποτε η ομανοιάρα βάλει γκολ, όποτε το ένα ή το άλλο απλικέιτιον φκάλει νέο βέρσιον, όποτε κάποιος τους σπάσει το ρεκόρ στο πάκμαν, όποτε ο Μπερλουσκόνι τζοιμηθεί με άλλην γεναίκα, ανήλικη ή μη, όποτε ο Αρχιεπίσκοπος πει πελλάρα, τούτα ούλλα τα πράγματα που συμβαίνουν πολύ συχνά τελοσπάντων (ιδίως τα γκολ της Ομόνοιας).

Έτσι που λέτε οι πνευματικοί αθθρώποι. Πολυπράγμονες, πολυδιάστατοι, πολύπλοκοι, πολυσχιδείς, πολύ απασχολημένοι, πολύ μπερδεμένοι, πολύ χαμένοι, πολύ όβεργελμτ που μας αρέσκει να λαλούμεν. Όβεργελμτ που το ένα, όβεργελμτ που το άλλο, κουρασμένοι  με πονοκεφάλους και τα ρέστα, στην τσίτα και στην πρίζα. 

Αλλά κατά τ’αλλα ούτε κατά διάνοια να μείνουμε χωρίς σύνδεση (την θέλουμε παντού στο γραφείο, στο σπίτι, στο καφέ, στο λεωφορείο, στο τρένο κοκ). Ούτε κατά διάνοια να φκούμεν να κάμουμεν ένα γυρό (μόνοι τυχεροί οι καπνιστές που κάμνουν διαλείμματα για τσιγάρο – και εδώ είναι που ο νόμος για το κάπνισμα εγώ νομίζω εν σε καλό που εννα τους φκει). Ούτε κατά διάνοια να αφήσουμε το κινητό σπίτι να παίζει μόνο του, ούτε κατά διάνοια να φκούμε τις σκάλες να φατσίσουμε την πόρτα του παρέα ή του συναδέλφου μας για να πούμε ‘θέλεις να πάμε για φαί’ – στέλνουμε μήνυμα. Ούτε κατά διάνοια να κλείσουμε τα 4 που τα 5 παραθυράκια του γκουγκλ ή του μοζίλα (ειδεμή θα κόψουμε πίσω). Τα θέλουμε όλα και τα θέλουμε τώρα.

Εχτές έλαβα ένα ίμειλ που μια κοπέλλα με την οποία είμαστε μαζί σε ένα πρόγραμμα. Έλεγε ότι την τάδε μέρα θα δώσει στον εαυτό της ένα διάλειμμα δύο ωρών για να χαλαρώσει τζιαι να μιλήσει (να κάμει κάτς απ) με αθθρώπους που επαραμέλησε λόγω φόρτου εργασίας. Έτσι επήρε την μεγάλη απόφαση λέει να μπει στο σκάιπ τζίνην την ώρα να κάμει τζιαι ένα ζεστό ρόφημα τζιαι να κάτσει να τα πει με όσους είναι διαθέσιμοι. Έκαμα λλίην ώρα να συνειδητοποιήσω τι έγραφε το μήνυμα…

 Τζιαι όταν εσυνηδειτοποίησα έκλεισα τα 5 παραθυρούθκια του μοζίλα μου, εφάτσισα τζιαι την οθόνη του υπολογιστή τζιαι εφκήκα έξω να πάω ένα γυρό.    

No comments:

Post a Comment