Thursday 29 November 2012

Au revoir-s

Αποχαιρετισμοί. 

Κανονικά ως τωρά εννα έπρεπε να τους είχα συνηθίσει. ΟΙ αποχαιρετισμοί δαμέ έχουν πάντα παράξενη δυναμική. Τζείνοι που φεύκουν, ανοίουν φτερά. Τζείνοι που μεινίσκουν παν σπίτι τους να τζοιμηθούν ξέροντας πως η μέρα που έννα ξημερώσει ενναν μάλλον η ίδια με την προηγούμενη μείον ένα, δύο, τρία άτομα (που εφύαν). Τζείνοι που φεύκουν αφήνουν πίσω του ανθρώπους. Τούτους του αθρώπους μερικές φορές ενώνει τους το γεγονός ότι μεινίσκουν πίσω. Τζιαι έτσι κανονίζουν να ξαναβρεθούν. Στις αρχές μιλούν για τζείνους που φύαν που εν τζείνοι που τους ενώσαν στο κάτω κάτω τζιαι μετά με λίην τύχη σχηματίζουνται οι νέοι συνδέσμοι, οι νέες φιλίες.  Κύκλος.

Είσιε μια πολλά ωραίαν αίσθηση ελευθερίας η διαδρομή πίσω σπίτι σήμερα. Ψυσιή στους δρόμους δεν είσιε. Έπεσε για τα καλά η νύχτα τζιαι ο πάγος έφτασε να σχηματιστεί πάνω στ' αυτοκίνητα τζιαι πάνω στο γρασίδι, που όσα εμπορούσα να δω. Μυρωθκιές ξύλου που έκαψε για κάμποση ώρα στα τζάκια με το έμπα στο Κίτλινγκτον. Τζιαι που πάνω μου μια πανσέληνος ολόφεγγη με τα σύννεφα μια λεπτή σχεδόν διαφανή στρώση. Ήταν πολλά φωτεινή νύχτα. Το φεγγάρι δίπλα του είσιε έναν άστρο, έναν. Τα 25 λεπτά επεράσαν χωρίς να το καταλάβω - ούτε καν τις ανηφόρες δεν θυμούμαι πότε τες εφκήκα θκυο παλιές. Στη διαδρομή εσκέφτουμουν τους φίλους μου που φεύκουν, τζιαι τζείνουν που αφήνουν πίσω. Εσκέφτουμουν πολλά πράματα. Τζείνα τα πράματα που πολλές φορές θέλεις να τα σκεφτείς αλλά εν είσαι σε φάση. Τζείνα τα πράματα που θέλεις κάτι να σε κουρτίσει να τα σκεφτείς.

Η φίλη μου είπεν μου, το φαίν σου εν που μέναν. Γιατί είσαι φίλη, γιατί εμαείρεψες μας κάμποσες φορές, γιατί νιώθω ότι θέλω να το κάμω, αλλά τζιαι γιατί εγώ κερδίζω παραπάνω λεφτά που σένα. Είμαι καλοπληρωμένη, ενώ εσύ όσον τζιαι φκαίνεις που πάνω. Τζερνώ σου το φαί σου γιατί είμαι σοσιαλίστρια. Redistribution of resources, λαλεί μου. Τούτα είπεν'τα έτσι ξερά. Τίποτε που να σε κάμνει να πεις: Όι ρε - μα εν γίνεται, όι, όι, εν γίνεται να μου τα πληρώσετε πάλε... Ούτε που αντέδρασα. Ένιωθεν πραγματικά ότι τούτον εν το δίκαιο. Redistribution, είπεν τζιαι πάλι. Εγώ μόνον ένεψα καταφατικά, τζιαι είπα πως τζιαι εγώ το ίδιον εννα καμνα. Που μέσα μου τζιόλας υποσχέθηκα το τζιαι στον εαυτό μου.

1 comment:

  1. Τουτον το τραούδιν μου εθθύμισεν το κείμενον σου φιλενάδα (αν είσαι σε φάση κατάθλιψης μεν το ακούσεις καλλύττερα)

    http://www.youtube.com/watch?v=9ylgD5r5Rnc

    Τι να πω... Καταλαβω... Εν παράξενες οι σχέσεις δαμέ στα ξένα. Καμιάν φορά πολλά δυνατές έστω τζαι οι εξ ανάγκης γιατί εν μεγάλον πράμαν να μοιράζεσαι τη μοναξιάν. ελπίζω οι καινούργιες παρέες τζαι οι καινούργιοι ανθρωποι να μπαίνουν σιγά σιγά στο προσκήνιο...

    όσο για το τζέρασμαν... εγώ λαλώ, άμαν ο άλλος θέλει να το κάμει που μέσα που την καρκιάν του, απλά δέχτου το. Πιο ωραίον πράμαν εν έσιει!

    ReplyDelete