Friday 23 December 2011

Χριστούγεννα εκτός Κύπρου

Προσπαθώ να οργανώσω το Χριστουγεννιάτικο μεσημεριάνο που θα κάμουμε δαμέ σπίτι μου με την Γιαπωνέζα συγκάτοικο μου. Βλέπω τη λίστα των καλεσμένων. Οι χώρες που εκπροσωπούνται είναι Γερμανία, Ταϊβάν, Κίνα, Τουρκία, Βουλγαρία, Ιαπωνία και Κύπρος (και οι δύο πλευρές - να μεν βάλω ΤΔΒΚ με εισαγωγικά ή χωρίς τζιαι να βουρούμε). 

Έχουμε πολλά ενδιαφέροντα πράματα να παίζουν. Πρώτο και καλύτερο είναι το τι θα φάμε, γιατί οι τρεις που του καλεσμένους είναι βίγκαν (που είναι το χορτοφάγοι πλην τα γαλακτοκομικά, το ψάρι, τα αυγά, ή ό,τι άλλο προϊόν περιέχει κάτι που έρκεται που ζώα, όπως ας πούμε το μέλι...). Δύο είναι χορτοφάγοι, εγώ είμαι ανένταχτη ,τζιαι οι άλλοι δύο είναι κλασσικοί ομνίβορους - κάτι που στην Κύπρο θα ονομάζαμε κανονικούς ανθρώπους.  


Το δεύτερο είναι το πολιτικό του πράματος. Ο Ο και η Ο που είναι Τούρκοι εχτές δεν μου απαντούσαν το τηλέφωνο γιατί όπως με ενημέρωσαν μετά ήταν κλεισμένοι σπίτι και εβλέπαν ον λάιν τις εξελίξεις στη Γαλία για τη απόφαση που θα έπαιρνε η γαλλική βουλή για το αν θα καθιστούσε την άρνηση της γενοκτονίας των Αρμενίων ως τιμωρίσιμη πράξη (νομίζω με ένα χρόνο φυλακή).  O Ο. λαλεί ότι άλλο είναι να θεωρεί κάποιος ή ένα κράτος μια σειρά ιστορικών γεγονότων ως γενοκτονία (κάτι που η Γαλία έκαμε προ δεκαετίας νομίζω) και άλλο να καταδικάζει με φυλάκιση οποιοδήποτε εκφράζει την αντίθετη άποψη. Μπορώ να καταλάβω τι λαλεί. Φυσικά τζιαι τζείνος μπορεί να καταλάβει ότι οι πολιτικές συναλλαγές εδώκαν και πήραν στην Γαλλία του Σαρκοζί που θέλει πολλά τους αρμένικους ψήφους. Η απάντηση του Ερντογάν ήταν άμεση. Του Ο. ούτε ο Ερντογάν του αρέσκει όμως. Ο Ο. είναι του κόμματος του Ατατούρκ δηλαδή του Τσιαι Χε Ππε. Το ίδιο και η Ο. Αρέσκει τους ο Λιβανελλί, η Φαραντούρη και η Λεμάν Σαμ και ο Ο. που είναι αδέσμευτος για την ώρα θέλει να του έβρω φίλη που την Κύπρο, την Ελλάδα, ή την Τουρκία. Εξτέντετ πατριωτισμός.


Που την άλλη έχουμε την κοπέλλα που την Κίνα και το ζευγάρι που την Ταιβάν και την Γιαπωνέζα. Τωρά ξέρω ότι καλλίτερα να μεν ανοίξουμε θέμα για την ονομασία της Ταιβάν και όταν συστήσω τον Μ και της Τ στην Σ την Κινέζα απλά θα τους συστήσω με τα ονόματά τους και θα αφήσω πίσω τη χώρα (εγώ για κάποιο λόγο άμα συστήνω κάποιο βάλλω και τη χώρα μέσα). Η Γιαπωνέζα που είναι συγκάτοικος μου και την ξέρω καλά έχει την μόνιμη φοβία όταν βρεθούμαστε με την Σ την κινέζα ότι η τελευταία δεν θα την συμπαθήσει γιατί οι Γιαπωνέζοι εθερίσαν ειλικρινά κάμποσους κινέζους. Αν οι κινέζοι ήταν πιο λίοι μπορεί να είχαμε άλλο ένα φάντασμα γενοκτονίας να πλανάται στον αέρα. Όμως η Σ. είναι ένα αστέρι και απολαμβάνουμε πολλά να ακούμε τις διάφορες περιπέτειες στις οποίες μπαίνει δαμέ στην Αγγλία. Έχει και τον δικό της τρόπο να παρουσιάζει μερικά που τα πράματα που γίνουνται στη Κίνα.


Υπό άλλες συνθήκες θα είχαμε και το μέγα θέμα του να συνυπάρχουν σε ένα δωμάτιο ένας Τουρκοκύπριος με μια Ελληνοκύπρια. Αλλά πραγματικά δεν υπάρχει έτσι θέμα. 

Όπως και να'χει, νομίζω μια χαρά εννα τα έβρουμε. Τα Χριστούγεννα εξάλλου εν η γιορτή της ειρήνης και της αγάπης και του σεβασμού στις διάφορες πολιτικές και θρησκευτικές πεποιθήσεις που μας εμάθαν και στο σχολείο (;) όπως και σεβασμού στα διάφορα dietary requirements . Φυσικά τούτο το τελευταίο μπορεί να το αναθεωρήσω αν αποτύχει ο βίγκαν μουσακκάς που σκέφτουμαι να κάμω.

Καλές γιορτές.

Monday 5 December 2011

Nach Deutschland

Ετέλιωσε το τρίμηνο. Είπα να μεν πάω Κύπρο και να κάτσω λίο δαμέ που κάμνει ησυχία τις διακοπές για λία τετ-α-τετ με την δουλειά μου. Αρκέψεν και η αντίστροφη μέτρηση για το διδακτορικό, τουλάχιστον όσον αφορά τον χρόνο και τα λεφτά της υποτροφίας που δεν μπορούν να μου καλύψουν άλλον ολόκληρο χρόνο. 

Εδούλεψα λίο να κάμω οικονομίες. Υπολόγισα'τα λίο, 13 τουτόριαλς: επήραν μου από 7-10 ώρες το καθένα (αλλά ας βάλουμε 7). 13 Χ 7 έχουμε 91 ώρες. Αν επληρώνουμουν 6 λίρες την ώρα που είναι ποσό ελάχιστο πάνω που τον κατώτατο μισθό, έχω να παίρνω 546 λίρες. Τώρα να δούμε.

Έννεν τζιαι άσχημα αλλά δεν είναι και οικονομία, αν σκεφτείς ότι τόσο είναι το ενοίκιο και οι λοαρκασμοί για ένα μήνα. Κι επειδή είδα ότι δεν θα με πάρει ένα χρόνο τούτο το εισόδημα είπα να πάω διακοπές. Έτσι φεύγω για Γερμανία μεθαύριο. Ανυπομονώ. 

Η Γερμανία είναι θκυο αππιθκιές τόπος τελικά - και δει το Αμβούργο που είναι ο προορισμός μου. Μόνο οι Βρυξέλλες και το Παρίσι είναι πιο προσβάσιμες επειδή το γιούροσταρ είναι ένα θαύμα. Για κάποιο λόγο σε όσους Γερμανούς λαλώ ότι θα πάω Αμβούργο ούλλοι ενθουσιάζονται και λαλούν μου τα καλλίτερα. Ούλλοι εκτός που τζείνη την κυρία που γνώρισα σε ένα πάρτυ το Σάββατο που ήταν που την ανατολική Γερμανία. Επρόσεξα πως οι ανατολικογερμανοί κάμνουν τούτον τον διαχωρισμό πιο συχνά που τους δυτικογερμανούς. Ήμουν λίο ενήμερη ότι ο διαχωρισμός ακόμα υπάρχει αλλά επειδή ο παραπάνω κόσμος που γνωρίζω εν που την δυτική Γερμανία, εν έτυχε να το συζητήσω μαζί τους πολλά. Εν το συναφέρνουν τζιαι οι ίδιοι...

Πάντως ανατολική ή δυτική Γερμανία ευτυχώς τα Χριστούγεννα κάμνουν lebkuchen που δαμέ λαλούν τα τζίντζερ κούκις αν και δεν έχουν τζίντζερ μέσα. Τα lebkuchen αρέσκουν μου πολλά τζιαι είμαι χαρούμενη που δεν εγνωρίσαν σύνορα γιατί ετοίμασεν'τα τζιαι η ανατολικογερμανίδα στο πάρτυ που έλεα πριν τζιαι έφαα. Νομίζω είναι τα δεύτερα πιο ωραία Χριστουγεννιάτικα εδέσματα μετά που τζείνα τα  μπισκοτούθκια με τις κάμποσες τις στρώσεις που κάμνουν στην Τσεχία και που δεν ξέρω το όνομα τους. Αυτά πραγματικά είναι απίστευτα. 

Πίσω στην Γερμανία λοιπόν, μετά που θκυο χρόνια, μετά που τζείνο το πανέμορφο ταξίδι στο ιστορικό Βερολίνο. Γερμανία. Μια χώρα που ακόμα δεν αποφάσισα αν μου αρέσκει, ίσως γιατί επήα σε πολλά διαφορετικά κομμάθκια της, ίσως γιατί όταν ήμουν 13 και επήα για πρώτη φορά Γερμανία έδωσεν μου η φίλη μου που ήταν πασ'τα 17 της να θκιαβάσω το βιβλίο, Κριστιάνε Χ. 13, πόρνη και τοξικομανής που εδιαδραματίζετουν στην Γερμανία και δεν εμπορούσα με να κλείσω μάτι τις νύχτες με να να σταματήσω να θκιαβάζω το βιβλίο...Ε και έφταιξεν η χώρα γιατί εσχημάτισα εγώ ο ρόκολος συνειρμούς μεσ'το νου μου που έρκουνταν (όπως αρέσκει των συνειρμών) τις νύχτες. Μετά έπρεπε να ξαναπάω Γερμανία 4-5 φορές και επέρασεν μου η φοβία λίο σε σημείο που ήθελα να σπουδάσω τζιαμαί. Τούτον το τελευταίον έμεινε ανεκπλήρωτη επιθυμία και από τότε απλά επισκέπτομαι την Γερμανία με διάφορες ιδιότητες αλλά τελευταίως μόνο σαν τουριστάς, ιδιότητα που ξεκινώ να συμπαθώ.